Specerijen en Cederhout

Over onbereikbare bestemmingen. Over een taal die niemand sprak. Over chaos in de wind en chaos op de kade. Over natuurbeheer in Griekenland. En over wachten op water zonder stress.

Katharevousa

De volgende ochtend varen we uit, globaal terug in de richting van Olympic Marine, maar voor deze dag slechts een deel van dat traject. Volgens de Griekse Pilot biedt Spetses onvoldoende mogelijkheden en diepgang om aan te meren met Minke Balaena. Het was echter een aanbevolen stopplaats van de Griekse collega’s van Lore. We plannen er langs te varen om de sfeer even op te snuiven, en daarna door te varen naar Ermioni.

Spetses wordt ook wel Spetsai genoemd, zoals de naam van vele Griekse plaatsen in meerdere varianten gebruikt wordt. De naam Spetsai komt indirect van het Venetiaanse of Italiaanse "Spezie" of "Isola di Spezie", wat "eiland van specerijen" betekent. Het eiland lag namelijk op belangrijke handelsroutes tussen de Levant en Venetië, waar specerijen en andere exotische goederen werden vervoerd.

De variatie vindt zijn oorsprong in het Katharevousa, een 19de- en 20ste-eeuwse poging om het moderne Grieks dichter bij het klassieke Grieks te brengen.

Het rack naar Spetses varen we op motor, omdat het slechts een oversteek is tussen de Peloponnesos en het eiland. Vanop zee zien we verschillende aanlegsteigers, maar we beslissen toch naar Rod en Lucinda te luisteren, en door te varen. Later zullen de mogelijkheden en onmogelijkheden van aanmeren in Spetses duidelijk worden.

Turban tegen de Zon

Wanneer zonnecrème niet meer volstaat, wordt de turban uit de kast gehaald.

Chaos

De weergoden blijven ons gunstig gezind, en het traject naar Ermioni kan volledig op zeil afgelegd worden, grootzeil en fok.

We halen enkele catamarans in, tot onze verbazing. We zagen in Porto Heli al de ferry van MagicSea uitvaren. Tussen Dokos en het vasteland passeert Helenic Seaways nogmaals, ditmaal vriendschappelijk.

Wanneer we de zeeëngte tussen het eiland Dokos en het vasteland doorvaren valt de wind echter grotendeels weg, en wordt de windrichting erg variabel. De catamarans halen het niet, maar Minke Balaena vindt toch een pad met voldoende VMG.

Bij het oversteken van de baai van Hydra, naar Ermioni, moeten we danig omvaren om ondiep water met rotsen te vermijden. Bovendien hebben we dan een niet bezeilde koers, en moeten we opkruisen.

Al bij al lukt het ons de aanlegkade van Ermioni rond de middag te bereiken. We gebruiken de lunch in taverne Michalis, Griekse schlagers incluis.

Bisti-Bos

Lore en Mats brengen de namiddag door in het natuurgebied aanliggend aan Ermioni, Bisti-bos, een landtong met aangeplant cederbos. Vanop zee biedt dat een heel aantrekkelijk aanzicht. Dat wordt bevestigd door onze wandelaars.

Ann en Wouter bedanken voor de wandeling met thermische argumenten, en nemen een frisse duik aan het uiteinde van de haven.

Meer Chaos

Wanneer we terug bij de boot zijn, blijken alle nutsvoorzieningen benomen. We schatten dat er drie aansluitingen voor electriciteit en twee voor water zijn per zes ligplaatsen. Dat is vragen om problemen.

De havenmeester heeft de handen vol met een bedienen van alle boten, met of zonder aansluiting. Voor het probleem van de elektriciteit vindt de havenmeester een gepaste oplossing: er worden splitters geinstalleerd, op voorwaarde dat we de stroom niet gebruiken om water op te warmen.

Voor het water wordt onder enkele boten een volgorde afgesproken, waarbij elke boot uiteraard de volle pot betaalt. Voor het bijvullen van de watervoorraad van Minke Balaena wordt het een half uur wachten, tot een grote catamaran, ongetwijfeld een patserboot volgens schoonbroer Alain, zijn beurt heeft gekregen.

No Pressure

Al gauw blijkt dat het voor de schipper van de catamaran niet om de watervoorraad, maar wel om het afspoelen van de boot gaat. Het half uur wordt een uur, het uur wordt anderhalf uur ...

Wanneer Wouter even tot bij de catamaran wandelt, roept de schipper “No pressure !”. Wouter antwoordt: “Ok. No pressure intended, but …”. Druk gesticulerend onderbreekt de schipper: “No pressure on the water.”. En inderdaad, met zo veel verbruikers in de haven is de druk op het water erg laag.

We behouden onze bedenkingen bij de prioriteiten gesteld voor het waterverbruik, maar uiteindelijk lukt het ons nog voor het avondeten de watertank weer vol te krijgen.

De Kaap

Tijdens de wandeling waren Lore en Mats gecharmeerd door restaurant Cavos, wat hogerop op de berg, met een mooi zicht op de zee.

We gebruiken er een typisch Griekse fish and chips, met uitzondering van Ann, die zich aan een vissoepje waagt.