Lady Sail in de Saronische Golf

Over correcties op de manosfeer. Over vrouwen die het roer in handen nemen. Over twijfel, ongeloof en achterdocht, heel even. Over vrouwelijke kracht en saamhorigheid. Maar ook over een spijtige terugkeer van zeeziekte.

<< De Saronische Golf < Opties voor de Odyssee Vrije Geesten en Oude Gewoontes > De Laatste Week >>

Correcties op de Manosfeer

Ergens eind april 2024 zochten we nog twee kandidaten voor de laatste week van de transfer van Sardinië naar Griekenland, meer bepaald het traject van Gythio naar Olympic Marine, zoals beschreven in De Ban Gebroken. Al snel gingen de gedachten uit naar onze neefjes Jasper en Thomas, schoonzonen van zus Heidi. Zo gedacht, zo gedaan. Eén enkel mailtje was voldoende. Jasper hapte toe, Thomas was verhinderd.

Enkele dagen later vertrokken we, en tijdens de reis opperde Jasper dat Fran, eega van Jasper, dochter van Heidi, en dus familie in vlees en bloed, dat ook wel had willen doen. Meer nog, “Waarom werd dit niet eerst aan mij gevraagd ?”, opperde Fran.

Over het antwoord moesten we even nadenken, want we wisten het zelf niet onmiddellijk. Een post-mortem verklaring, weliswaar bij voorbaat verdacht, kan zijn dat de oversteek altijd met een mannelijk gezelschap gebeurde, en dat we, zelfs al hadden we er over nagedacht, Fran moeilijk bij een wildvreemde in de kombuis konden logeren.

Een Bont Allegaartje

We besloten toen al dit goed te maken met de organisatie van een Lady Sail, waarbij het deelnemersveld onder positieve discriminatie uit enkel meisjes zou bestaan, met uitzondering van de skipper dan. Nood breekt wet.

Toen de datum werd geprikt, lukte het vriendin Lieve en schoonzus Sigrid niet meer de agenda’s vrij te maken. Werkende mensen kunnen echt moeilijk doen. Gelukkig vonden we nog een kandidaat in An, ex-collega van Ann. Zo kwam het gezelschap voor deze week tot stand.

Zondag is het zo ver. De deelnemers verzamelen in Olympic Marine.

Na het inrichten van de slaapplaatsen en het opbergen van de bagage volgt een eerste douche zeilinstructies voor de dames. Daarna genieten we het diner in het inmiddels welbekende restaurant Pezodromos.

Maansverduistering

Begin september blijkt nog steeds hoogseizoen in Griekenland te zijn. Eén van de consequenties is dat er geen taxi te bemachtigen valt. De dames stellen voor de taxirit van vijf minuten dan maar te vervangen door een wandeling van een half uur. Wouter stemt tegen, want hij heeft een probleem met de laterale meniscus van de rechterknie. Stuk.

De meerderheid wint niet, en het gezelschap splitst op. De aarde kruipt tussen de zon en de maan. De maansverduistering kleurt het tafereel om 20u ‘s avonds, gedurende meer dan een half uur.

Vijf minuten later bedenkt Wouter zich, en wandelt hij alsnog de dames achterna. Een half uur later bereiken we allen samen Olympic Marine. De maansverduistering is voorbij. De schaduw van breuk begint al enigszins te vervagen.

De Eerste Dag

Maandagochtend begint de dag relatief vroeg, maar wel met een ontbijtje in Olympic Marine. Vervolgens mondvoorraad inslaan. Ervaring leert ons dat twee warme maaltijden voldoende zijn, in combinatie met ingrediënten voor ontbijt en broodmaaltijden, maar vooral met de vele onweerstaanbare restaurants op ons pad. We kunnen onderweg altijd nog bijtanken.

Twintig Plus

De wind haalt vlot meer dan 20 kt in de haven, dus de start zal sportief zijn. Nietsvermoedend helpen de dames bij de voorbereiding van de boot. Iedereen krijgt een reddingsvest om, en enkele ogenblikken later zijn we klaar voor de afvaart.

Er staat een sterke zijwind van 20+ kt in de haven, en de vaargeul is erg smal. Een marinero met zodiac helpt de boot bij het afmeren op z’n plaats te houden. Vervolgens varen we achteruit de haven uit, om het manoeuver binnen de haven zo beperkt mogelijk te houden.

We varen de straat tussen Markonisos en Attica op, met 20 kt zijwind en dito golven. We besluiten de fenders even te laten hangen tot we rustiger omstandigheden krijgen. Eens de straat in, wenden we het steven naar het zuidoosten, nog steeds 20+ kt, maar met de golven op het achtersteven nu. Dat laat toe de fenders binnen te halen en op te bergen.

We passeren de tempel van Poseidon en het zuidelijkste punt van Sounion, nog steeds onder 20+ kt wind. Pas wanneer we ver van de kaap verwijderd zijn, heisen we het grootzeil en de fok.

Het Rollen van de Giek

De boot werd uitgerust met een nieuw touw voor de furler van het grootzeil. We verwijzen fijntjes naar de ellende beschreven als Reven, Rollen en Retsina. Ditmaal een touw waarbij niet enkel de mantel gebruikt werd om de infinite loop te sluiten, maar wel de dyneema core aan elkaar werd gezet. Wat het heisen van het grootzeil betreft, dat loopt als een trein. Een eerste bevestiging van deze variant van de rolgiek.

Yellow Submarine

De omstandigheden zijn gunstig, en we steken de Saronische golf over, volledig op zeil, beginnend met 20+ kt, maar geleidelijk luwend naar 10 kt nabij Poros.

Onderweg kruisen we talloze transportschepen en ferries. Even dachten we de boosdoener van de blokkade van het Suezkanaal te ontwaren, maar dat was niet de Evergreen, wel de Even Given van de rederij Evergreen.

We zien zelfs een Griekse oorlogsbodem passeren, en een tijdje later een heuse onderzeeër. Van alle speciën onder het wateroppervlak toch één van de meest verrassende, een beeld voor saamhorigheid en ontsnapping aan de gewone wereld.

Het enige minpunt tijdens de oversteek is dat Ann toch ziek wordt door de veelal zijdelingse golven. Een vervelende ontwikkeling.

Dochter van Titanen

De briefing van gisteren wordt verdergezet, met praktische oefeningen nu. Het gebruik van de GPS en het heisen en strijken van de zeilen.

De inspanningen geven bij wijlen een mooi resultaat: bootsnelheid 7.2 kt bij wind van 12 kt.

Tijdens alle zeildrukte wordt het middagmaal bereid en genuttigd. Insalata caprese van de hand van Fran.

Even bekruipt Fran een eigenaardig gevoel. Twijfel, ongeloof, achterdocht ?

De naamsverwarring tussen Ann en An bleek onderweg onwerkbaar, en in het verlengde van de mythologische traditie werd An, op voorstel van An, omgedoopt tot Hera.

Hera, koningin van de goden, belichaamt het gezag en de waardigheid van het huwelijk, maar in de mythen wordt ze vooral getekend door haar strijd om trouw en macht binnen de godenwereld. Elke gelijkenis met de werkelijkheid is puur toeval, of zal verklaard worden door de bedenker.

Ankeren versus Aanmeren

Om een goede balans te vinden tussen aanmeren en ankeren, met Ermioni, Hydra en Porto Cheli in de planning, besluiten we onze eerste nacht in Poros voor anker te gaan, in de baai van Kanali.

Zwemmen is zoals altijd een climax van de dag.

De Dag Neergelegd

Voor het diner gebruikt Wouter zijn ondertussen fel uitgebouwde Griekse netwerk om een bootlift naar restaurant Kanali te bekomen. Banos herkent ons onmiddellijk en een half uur later zoeven we met de zodiac over het water. De ontvangst in het restaurant is hartelijk, de vis versgevangen, de bereiding uitstekend. Ann blijft op de boot om te bekomen. Jammer.

Het eten en de drank inspireren de gasten tot intieme reflecties en bekentenissen. De duisternis is lang ingetreden wanneer we terugkeren naar de boot. Het ankerlicht wordt alsnog aangestoken.