De Ban Gebroken

Over babysitten op een zeiljacht, het breken van de ban, een zonovergoten zeildag naar Elafonisos, en de weldaad van de koude Griekse wateren.

Wat een Reiziger Lijden Kan

De snelste manier om van België naar Gythio te reizen is vliegen op Athene, en daar een taxi nemen. Toch neemt het traject van deur tot deur bijna 12 uur. Vermoeid van een ganse dag nietsdoen komen we om 22u30 in Gythio aan. Sheri en Pierros liggen al onder de wol, en zullen de volgende dag tot bij de boot komen.

Wat een verschil met drie weken geleden. De terrasjes op de kade van de haven zijn druk bevolkt. Nu we zien dat de meeste restaurants nog open zijn op dit late uur, met een flink aantal bezoekers, verdampt onze vrees een dag luchthavenkost te moeten afronden met wat geïmproviseerde fastfood.

We treffen de boot aan in goede toestand, op het eerste gezicht. We genieten van een heerlijke tzatziki, Griekse salade, en enkele andere specialiteiten, dik verdiend na de lange reis hierheen, en begeven ons met een zucht van opluchting naar bed.

Ontbijt in Gythio

De volgende ochtend verschijnen de aspirant-zeilers één voor één aan dek. Jasper en Frederik bijten de spits af en zorgen voor een spartaans ontbijt aan boord. De bakker heeft een beperkt aanbod, tenzij met suiker. Er ligt een mooie viermaster voor anker in de baai, de Wind Star uit Nassau.

Babysitten op een Zeiljacht

Bij een oppervlakkige inspectie van de boot hebben we enkele merkwaardige bevindingen:

• De boot is verfraaid met een boeket wilde bloemen, bevestigd aan de grootschoot. “Happy May Day” is de ietwat ongemakkelijke boodschap. Het is inderdaad 1 mei, maar bij zeilers roept de term “May Day” andere associaties op.

• De propere was ligt netjes in plastiek zakken op de zetel in de leefruimte. Alles is present, hoeslakens, donsovertrekken, badhanddoeken en keukenhandoeken.

• Op het voordek beschikt de boot over een flush deck winch, een winch die in het dek verzinkt, en die occassioneel gebruikt wordt, bijvoorbeeld bij het aanmeren. Deze winch steekt boven het dek uit. Geen drama, maar helemaal niet nodig of gewenst.

• We merken dat er water in het ruim staat, enkele centimeters. Merkwaardig. We zien niet onmiddellijk een mogelijke oorzaak.

Een Misterie Verklaard

Rond 10h verschijnen Sheri en Pierros bij de boot, voor de handover, zoals telefonisch afgesproken de vorige avond. Veel verhalen, zoals vorige keer. Eén verhaal resoneert met onze bevinding. Ze hebben beide watertanks gevuld. Beide ? We hebben er maar één !

Na wat gesticulatie en argumentatie blijkt dat ze de toegang tot de dark water tank van de master cabin voor een tweede watertank hadden genomen, en gevuld natuurlijk. Bij het overlopen hebben ze de watertoevoer gestopt, maar het kwaad was geschied. Een flink deel van het overtollige water liep in de romp. Oorzaak gevonden.

Op de valreep wordt er nog even gepolst of we interesse hebben een olijfboomgaard van 10 ha te kopen. Een investeringsopportuniteit, volgens Pierros. Toch een nachtje over slapen ...

Boodschappen

We stellen een boodschappenlijst op en laden twee winkelwagens vol in de dichstbijzijnde supermarkt.

Nico, die ook weer even van de partij is, verklapt ons dat de uitbater overhaald kan worden om de inkopen aan de boot te leveren. Dat bespaart ons een pak ellende om de inkopen met reiskoffers tot bij de boot te krijgen.

We nemen de lunch nog in hetzelfde restaurant, 90 Moires. Elk een dikke dorade, gegrild. Fantastisch lekker.

Van rechts naar links: Benoit, ons ondertussen welbekend, Frederik, Jasper en Wouter, er ook altijd bij.

Daarna maken we ons klaar voor vertrek.

Afscheid van Gythio

Bij het afmeren zien we dat de meertouwen erg geleden hebben. Eentje is zo goed als doorgesleten. Dat worden er twee kortere. De andere meertouwen blijven bruikbaar, maar een inventaris en mogelijk enkele vervangingen lijken relevant. Zorgen voor in Olympic Marine en de service partner Fast Sailing aldaar.

Er staat een beetje zijwind in de haven, maar dat verhindert ons niet een geslaagd vertrekmanoeuver uit te voeren. Het anker neemt een stukje havengrond mee, als aandenken aan Gythio.

De traditie vereist ons, volgens Sheri, de bloemen in het water te gooien. Dat zorgt voor voorspoed. En om een of andere reden denken we daar recht op te hebben. We benadrukken toch even dat we niet bijgelovig zijn. Dat brengt ongeluk.

Zeiler Frederik

We varen de haven uit, en er staat 13 kn wind, in gunstige richting. We varen op grootzeil en fok naar het zuiden de Lakonische golf uit. Het is prachtig zeilweer. Wanneer de wind boven de 20 kn gaat, wordt de boot overpowered, en steken we een reef in het grootzeil. Als vervolgens de wind naar de 30 kn gaat, steken we een tweede reef. Frederik haalt zijn hart op aan het roer.

Wanneer de zeilvoering te groot is bij sterke wind, zal een zeilboot typich loefgierig worden, en mogelijk moeilijk te besturen.

Een reef steken betekent het zeiloppervlak te verkleinen door het zeil gedeeltelijk naar beneden te halen of op andere wijze te verkleinen.

De Ban Gebroken

Bij deze fantastische omstandigheden vragen we ons luidop af of de ban gebroken is. Je weet wel, de magische eigenschappen van de boot. Zoals de wind die wegvalt als je de zeilen heist. Of zoals de zon die verdwijnt als je in een idyllische baai voor anker gaat.

Ons doel voor vandaag is Ormos Fragkos, een baai in het zuiden van het eiland Elafonisos, op aanraden van Sheri, om daar de nacht door te brengen. Er zijn in Griekenland meerdere eilanden met de naam Elafonisos. Wij spreken over het eiland ten zuiden het schiereiland Epidavros Limira, de zogenaamde derde vinger van de Peloponnesos. Op de GPS zien we een muur van geankerde vrachtschepen voor de noordkust van Elafonisos.

Zeiler Jasper

De wind mindert tot systematisch beneden de 20 kn, maar de windrichting blijft gunstig, en laat ons toe op halve wind te varen. We vervangen de fok daarom door de gennaker, en halen tot 10 kn bootsnelheid. Jasper houdt de boot op koers. Frederik heeft ondertussen andere oorden opgezocht.

Wanneer de wind terug sterker wordt, tot boven de 20 kn, vervangen we de gennaker weer door de fok, en neemt Benoit het roer.

Een Grieks Paradijs

We arriveren in de late namiddag in de baai Fragkos. Er liggen slechts twee boten, een Canadees en een Duitser. We ankeren tussen de twee, maar dichter bij de kust, waar het water 5m diep is, met 25m ankerketting uit.

Zwemmen ! De transom gaat neer, de zwembroeken aan. De temperatuur van het water is 18.2 °C. De zwembeurt is van relatief korte duur, maar daarom niet minder een weldaad, voor de meesten althans.

De penne met kip en groenten die Frederik daarna serveert, vult de calorieën weer aan. We gebruiken er een lekkere rode wijn bij die we toevallig vonden op de boot.

De avondstond combineert de gekende Ionische zonsondergang met de contouren van het Griekse land.

In de loop van de avond arriveert een vierde boot. Na zondsondergang arriveert ook nog een visserboot in de baai, die met felle lichten het nachtelijke tafereel danig verpest.

Gewassen Beddengoed

Moe en voldaan na een geslaagde eerste dag gaan we allen onder de wol. Wouter merkt op dat de master cabin geurt naar bloemen. Een gevolg van het gewassen beddengoed. Dat geeft een heerlijk gevoel van geborgenheid.