Tussen Zon en Zeil

Over een gemiste zonsopgang. Over het prachtige Poros. Over een eerste regenbui en de laatste lunch. Over een tempel zonder naam, voor een god zonder bijschrift. Over aankomen in Olympic Marine.

Een Gemiste Zonsopgang

De nacht verloopt rustig aan het strand van Moni. Of enkele enthousiaste newbies graag de zonsopgang zouden zien ? De vraag stellen is ze beantwoorden. Zucht.

Allemaal om 5u30 op dus, met de ambitie om 6u achter het eiland Aegina uit te zijn, zodat de opkomende zon ook effectief zichtbaar is.

Het anker wordt gelicht. Bij voorkeur doen we dat met de ankerketting verticaal, waarbij de positie van de boeg de loop van de ankerketting volgt. Jasper bedient de remote om het anker op te halen. Frederik geeft met zijn arm de richting van de ankerketting aan. Zo kan Wouter de boot op gepaste wijze manoeuvreren.

Dat verloopt al bij al redelijk vlot, en we varen al snel tussen Moni en Aigina de open zee op. De zonsopgang ? Dat is iedereen eigenlijk al vergeten. Of waren we toch een beetje te laat ?

Poros

Er is weinig wind, en we varen op motor terug zuidwaarts, naar Poros. Poros is een charmant en groen eiland in de Saronische Golf, op slechts een uurtje varen van Athene. Het bestaat uit het kleine, vulkanische Sferia, waar de hoofdplaats ligt, en het grotere Kalavria, met heuvels, dennenbossen en rustige stranden. De sfeervolle havenstad heeft neoklassieke gebouwen, gezellige tavernes en uitzicht op het vasteland.

We varen de smalle haven tussen Sferia en het vasteland binnen. De havenstad maakt een uiterst aangename indruk. De foto’s spreken boekdelen.

Om een omweg te vermijden, varen we de haven aan dezelfde kant weer uit. We wenden nu definitief het steven naar Olymbic Marine.

Enkele Druppels Regen

Er is nog steeds weinig wind, en uit het westen komt een pak bewolking opzetten. Terwijl we op motor oostwaarts varen, haalt de bewolking ons in, en moeten we de eerste regenbui op deze trip trotseren.

Veel stelt het allemaal niet voor.

Farfalle met Gerookte Zalm en Broccoli

Tot onze verbazing klaart rond de middag weer op, en kunnen we een lunch aan dek gebruiken. Brood en toespijs zijn uitgeput, maar we hebben nog ingrediënten voor één warme maaltijd. Farfalle met gerookte zalm en broccoli. Wouter werpt zich op als vrijwilliger. Wees niet bang, ditmaal foto noch receptuur.

Olympische God Gezocht

Na een tijdje zien we op een ruige berg de ruïne van een tempel staan. Het betreft de tempel van één van de belangrijkste Olympische goden, broer van Zeus en Hades. De tempel stamt uit de 6de eeuw a.C.n.

Net als in Onverbiddelijk Ajaccio verdient de auteur van het eerste juiste antwoord zonder bronnen te raadplegen eeuwige roem. Laat de commentaren maar komen. We sluiten de crew en familieleden uit, voor een eerlijk verloop.

Een Weerspannige Gennaker

Als wat later de wind zich uit het zuiden oriënteert en aantrekt tot 10 kn, is dat de perfecte opportuniteit de gennaker nog eens aan het werk te zetten. Frederik neemt een foto van de gennaker, met de volledige mast, waarop door de helling van de boot ook land en zee te zien is. Een bijzonder perspectief.

Dat blijkt net die ene keer te veel. Wanneer we een klein uurtje later de gennaker terug oprollen, wordt het vrije deel van het zeil gegrepen door het rolmechanise. Niet tijdig gezien, en het kwaad is geschied.

In welke richting en met welke wind we ook proberen, de gennaker wil niet meer ontrollen. Verder oprollen dan maar. Dit oplossen wordt een werkje voor later, op de kade.

Even Concentratie

Een uurtje later varen we Olympic Marine binnen. We roepen de marina op via de marifoon, om onze plaats te kennen, en omdat er nogal veel wind is. Tot onze verrassing wordt het langszij aanmeren, en aan een zeer laag ponton. De crew heeft het druk met fenders te hangen en te verhangen. Jasper speelt libero met een ballonfender. Het wordt een ietwat harde landing, maar het aanmeren verloopt al bij al vlekkeloos.

Enkele ogenblikken later ligt Minke Balaena mooi te blinken aan het ponton.

We sturen nog een boodschap naar Sheri en Pierros om te melden dat we goed gearriveerd zijn in Olympic Marine, met een foto van een geluksbrenger die ze ons toevertrouwden, en die we heelhuids in Olympic Marine kregen.

Reacties

  1. De olympische god is natuurlijk Poseidon. We konden er dan ook niet aan weerstaan om er een bezoekje aan te brengen en te genieten van het magische landschap. Een aanrader, zeker bij zonsondergang!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is het juiste antwoord ! Eeuwige roem voor Ingrid, en 1/1 op de globale scoretabel. Het antwoord loopt een beetje vooruit op de volgende post, maar werd wel op eerlijke wijze gevonden.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De Cirkel van Delos

A Fish Called Benoit

Opstarten na een Lange Winter