Een Dag op Drift
De Dag Start Sober
Donderdagochtend relatief vroeg wakker, een goede nachtrust na een woelige dag. We gebruiken fruitsla met yoghurt van de hand van Ingrid als ontbijt. Na een oproep de vorige avond staat er om 9u stipt een tankwagen aan de boot.
Weer Niets Nafplion
Nafplion zou een leuke stop zijn, maar omdat Frank en Ingrid zaterdag al terugkeren, hebben we daarvoor onvoldoende tijd. We bewaren dat voor een volgende trip, en zetten weer koers naar het oosten.
Ook Niets Cape Skyli South
Een eerste optie is ankeren in Cape Skyli South, een gezellige, beschutte baai op het meest oostelijk punt van het schiereiland van Metochi. Op papier ziet die er prachtig uit, wanneer we daar rond de middag arriveren en het eilandje in de baai ronden, blijkt het volledig volzet.
Terug naar Poros
Als tweede optie verkiezen we terug te keren naar Poros en daar in een baai te ankeren. Sommigen onder ons verlangen immers naar een frisse duik in het water. We moeten de klok enigszins in de gaten houden, want vanaf 18u zal de wind sterk toenemen. Op dat moment willen we zeker voor anker liggen. We komen kort na de middag in de buurt van Poros.
Terug naar Aliki
Omdat de voorspelde wind uit het noordwesten zal komen, opteren we voor dezelfde baai, aliki. Deze ligt immers ten oosten van een hoge bergketen. We kennen deze baai ook reeds. Wanneer we de baai invaren, blijkt er geen enkele boot voor anker te liggen.
Na het zwemmen halen we de dinghy uit. De helft van de crew vaart naar het strand, de andere helft zwemt.
Een Traditionele Lunch
Het typisch Griekse gebouw aan de oever dat eerder al door de drone werd vastgelegd, blijkt een restaurant te zijn, en open op de koop toe.
We kuieren er over het strand naartoe en genieten een lichte lunch in Griekse traditie, aan minder dan 11,- EUR per persoon. Het kost ons wel een één-tweetje naar de boot, omdat we enkel cash kunnen betalen.
Net op Tijd
Rond 16u30 zijn we weer samen op de boot, ruim voor het voorspelde zwellen van de wind. De wind wordt gelijdelijk aan sterker, en plots merkt Ingrid dat we wel erg dicht bij het eilandje zijn, veel dichter dan voorheen. De boot blijkt inderdaad langzaam op te schuiven met de wind mee, in de richting van het kleine eiland.
De motor wordt gestart, net als de trusters, en we halen het anker op. Er blijkt een bol van gras rondomheen te zitten. We proberen opnieuw het anker te laten zakken, en opnieuw krijgen we geen grip. De wind waait ondertussen gierend vanover de bergen. We vermoeden te maken te hebben met een zogenaamde valwind. Mogelijk ook de verklaring waarom we hier alleen liggen.
We besluiten elders ons heil te zoeken en halen het anker weer op. Althans, dat is de intentie. Ergens in dat manoeuver trekt de ketting dubbel door de ankerwinch, en het ganse mechanisme zit vast. Er volgt een gevecht tussen Frank, met gereedschapskist, en de ankermechaniek, terwijl wouter de boot op zijn plaats, en recht houdt met motor en trusters, boeg in de wind.
Na een tijdje valt de truster aan het achtersteven uit. We hebben dat in het verleden nog al eens gemerkt. Vermoedelijk schakelt hij zichzelf uit wanneer oververhitting dreigt. Nog een tijdje later treft de bow truster hetzelfde lot. Enkel op motor, en zonder de mogelijkheid snelheid te maken, is de boot stuurloos. Een speelbal van de wind.
Een vreugdekreet vooraan. Te vroeg victorie gekraaid. Plots weerklinkt een luide rikketik en rolt de ankerketting met een snelheid van enkele meters per seconde naar beneden. Frank haalde de winch omhoog, waardoor de ketting los kwam. Met nog een veertigtal meter ketting in de boot zal het niet lang duren voor de volledige ketting is afgerold.
Bijna reflexmatig slaat Frank met de volle vuist op de winch, waardoor die weer naar beneden klikt. De ankerketting krijgt tractie en trekt de ganse mechaniek terug vast. Ketting niet kwijt. Anker up werkt. We zijn gered. Gelukkig zijn er ingenieurs aan boord.
Het scheelde niet veel of we waren wat later terug op de boot, of de wind kwam wat vroeger op, en de boot was alleen op drift geraakt. What happens on the boat, stays on the boat.
Meer Geluk in Kanali
We wenden ons naar Kanali, de baai ten oosten van Poros, waar meerdere boten voor anker liggen. Het is er relatief druk, maar vermoedelijk zijn de omstandigheden daar beter.
Ook daar lukt het niet onmiddellijk grip te krijgen met het anker. Tot ene Banos met een rib komt aanvaren en zijn hulp aanbiedt. We moeten het anker droppen boven zand, wat je kan zien aan de kleur van het water. Aan het einde van het neerlaten van de ankerketting moeten we de motor kort en krachtig in achteruit zetten. Zo gezegd, zo gedaan. Met een schok komt de boot tot stilstand. Zo zit het anker zeker vast.
Eigenlijk wisten we dat allemaal al, maar leren vergt herhaling.
De Dag Eindigt Bourgondisch
Banos overhandigt ons een foldertje van restaurant Kanali, nodigt ons vriendelijk uit voor het diner, en stelt voor ons met de rib op te halen en terug te brengen. Wat volgt is een verhaal dat klein begint, maar veel te zwaar eindigt: lekker en leuk, maar toch met een gevoel enigszins bij de neus genomen te zijn.
Banos blijkt visser, kok en eigenaar van restaurant Kanali, maar ook erg commerciëel te zijn. We eten zeebaars en grouper, onovertroffen en duur. Ook de kop moet eraan geloven, volgens lokale traditie.
Vanuit een ooghoek zien we onze boot dobberen in de baai.
Pas wanneer het al lang donker is, voert Banos ons terug naar de boot, zoals beloofd. We gebruiken de nacht gretig om te bekomen van nog maar eens een avontuurlijke dag.
Reacties
Een reactie posten