Circumnavigatie van de Peloponnesos
Het Eiland van Pelops
Pelops, voorvader van beroemdheden als Agamemnon en Menelaos, kwam uit Klein-Azië naar Griekenland en vestigde zich op het schiereiland dat tot op vandaag zijn naam draagt: de Peleponnesos. Het schiereiland wordt sinds 1893 gescheiden van het vasteland door het kanaal van Korinthe.
Met de geplande vaarroute, en het vervolg van het traject voorbij Gythio, zullen we een circumnavigatie van de Peleponnesos aan de open zijde realizeren, met zijn drie “vingers”. Polarsteps levert een soort “proof by display”.
Dat is met inbegrip van een passage langs de ruige Mani, aan het uiteinde van de middelste vinger, berucht om zijn felle vetes en onafhankelijkheidszin. En dat wordt tijdens het volgende traject vervolledigd met het ronden van kaap Malea, aan de oostelijke vinger, verraderlijke, met harde winden en gevaarlijke stromingen.
Schuilen in Mezzapos
Na de tankbeurt, in de late de namiddag, nemen we afscheid van Katakolon en wenden we het steven naar het zuiden. Het cruise schip ligt nog steeds te wachten op wie terugkeert van Olympia.
Bij aanvang wordt er gezeild, maar naarmate de duisternis valt en het shiftregime ingaat, zwellen de golven en worden de zeilen gestreken. De koude laat zich voelen in elke shift. Om de jongens van de mannen te onderscheiden, worden we ook nog getracteerd op enkele felle regenbuien.
Voor het ronden van de middelste vinger van de Peleponnesos, in de vroege ochtend, is Benoit van oordeel dat het te zwaar weer is en we beter beschutting zoeken en afwachten. We zetten koers naar Mezzapos, met z’n goed beschutte baai aan de westelijke kant van de middelste vinger.
Toeval Bestaat Niet
Een kleine baai, met hier en daar rotspartijen. Maar de diepte verplicht ons toch relatief dicht bij de kust te ankeren. We vieren 32 m ankerketting met 7 m ankerdiepte. De wind laat zich ook hier nog voelen, tot 20 kn.
Naarmate de dag vordert, breekt de hemel open en strooit de zon haar stralen over de kust. De ankerplaats wordt unaniem ervaren als de mooiste tot nog toe. Schier verlaten weliswaar, zo vroeg op het seizoen. We zullen er de dag uitzitten tot de weersomstandigheden verbeteren en we op verantwoorde wijze verder kunnen varen.
Na wat wijfelen stelt Frank dat hij hier al geweest is, met eega Ingrid, nog niet zo gek lang geleden, toen ze met een huurwagen de Peloponnesos verkenden.
At Sea in Mezzapos
De beschutting in de baai geeft de bemanning tijd om te bekomen. We gebruiken een goed maal en spelen “At Sea”, de zeemansversie van Yathzee.
Eerder in België, bij een vriendschappelijk bezoek van Benoit en Helen aan Ann en Wouter, had de instructie “bloemen noch kransen” de bezoekers verplicht, onterecht, tot het vinden van een origineel kadootje. Gevonden ook, en al meermaals gebruikt op de boot.
Wachten op het Ochtendgloren
Het traject naar Gythio is met een 40-tal Nm eerder beperkt. We vertrekken daarom pas om 24u, met de verwachting daar vroeg in de ochtend aan te komen. We weten bij voorbaat dat de omstandigheden ons zullen verplichten op motor te varen. Ook nu worden sommige shifts uitgeregend.
Frank en Wouter nemen de shift van 2u tot 5u, en zien bij afloop de lichtjes van de haven in de verte. Na drie uur kleumen wint de vermoeidheid, en zij gaan alsnog slapen voor aankomst. De volgende shift, met Benoit en Nils, beslist de haven van Gythio niet binnen te varen in halve duisternis, maar zaliger uren af te wachten in de baai ten noorden van Gythio. Dat zal een wijze beslissing blijken.
Benoit en Nils laten in het halfduister het anker uit, en in een gigantische baai met vlakke kustlijn liggen we toch relatief beschut. Wind deert niet, golven blijven beperkt.
Als rond 8u de ganse crew weer aan dek is en een geïmproviseerd ontbijt genuttigd, proberen we het anker te hijsen, maar zonder succes. Telkens we de "up" knop indrukken, horen we een droge klik. Het wordt een zoektocht naar de mogelijke oorzaak van het probleem, inclusief het raadplegen van de boordplannen en het inspecteren van bedrading achter verschillende panelen.
Nils blijkt over een neus voor technologie te beschikken, bedenkt dat het een zekering moet zijn, en vindt na wat zoeken ook een paneel onder de zitbank in de leefruimte, waar drie vergelijkbare zekeringen staan, twee aan en één af. Zou het ? Tina overtuigt ons de zekering terug aan te zetten. Probleem verholpen.
De Haven van Sparta
Zo varen we omstreeks 10u de haven van Gythio binnen.
Gythio is van oorsprong de haven van Sparta, ongeveer 40 km verderop. Een van de meest opvallende kenmerken van Gythio is het eilandje Cranae, verbonden met het vasteland via een dam. Volgens de overlevering brachten Paris en Helena hier hun eerste nacht door voordat ze naar Troje vertrokken. Ook wij genieten van deze prachtige locatie. Weerom een pareltje.
Kafka Continued
Wat volgt is een cascade van gebeurtenissen die de gebrekkige communicatie en daaruit voortvloeiende misvattingen een plaats geven.
We leggen aan, met het anker ver in de vaargeul, met relatief veel zijwind, en met de hulp van een autochtoon heerschap die we later als Nico leren kennen. We mogen geven wat we willen, stelt hij.
Alsof het een lang aangekondigd bezoek betreft, staat er bijna onmiddellijk een pickup truck van de havenpolitie aan de boot.
Er volgt een uitgebreide controle van de boorddocumenten: inschrijvingsbewijs, verzekeringsattest, identiteitspapieren. Gelukkig kunnen we een passagierslijst opleveren, die Benoit in al zijn professionele ernst netjes had voorbereid. En ook de TEPAI, een belasting voor pleziervaartuigen in Griekse wateren, met z’n 620 EUR voor vijf maanden, mogelijk niet op de juiste rekening betaald, maar wel met proof of payment. Controle met glans doorstaan.
De haven heeft echter geen plaats voor de boot, zo stelt de politieman. Zeker niet voor drie weken. En al zeker niet zonder toezicht. De politie stuurt ons naar de havenauthoriteit, waar we ontvangen worden in een veel te klein kantoor met zes dames in de weer. Eentje weet waarover het gaat. De vermoedelijke gesprekspartner van Benoit aan de telefoon. Plots staat ook de politie in het kantoor, en er ontstaat een Griekse ruzie tussen de politie en één van de dames, duidelijk moeder overste. Ondertussen wordt de verblijfstaks voor 23 dagen in de haven berekend en verrekend door de andere dames.
We worden vriendelijk bedankt voor onze medewerking, maar dit is duidelijk nog niet einde verhaal. Duizenden visjes in het water zal het een worst wezen.
Pierros en Sheri
Aan de boot dient zich een ander heerschap aan. Pierros, wat mondiger en vooral commerciëler dan Nico. Hij heeft een prachtige Tofinou liggen in de haven, waarmee hij toeristische uitstapjes organiseert. Zijn echtegnote, Sheri, is Amerikaanse, met veel zeilervaring, onder andere een solo oversteek van de Atlantische oceaan. Naast een uitgesproken verteldrang blijkt ze ook een PhD in scheikunde te bezitten.
Op een of andere wijze boezemt Pierros vertrouwen in. Zijn diensten laten ons toe het probleem van toezicht aan te pakken. Na onderhandelingen over de prijs in koehandelstijl, landen we op de helft van zijn initiële voorstel, vermoedelijk nog een factor te veel.
Om de authoriteiten mee te krijgen, moet dit contractueel worden vastgelegd. Daarom naar het kantoor van de havenpolitie. Daar ontvouwt zich nogmaals dezelfde discussie, ditmaal met een heerschap met meer strepen op het uniform. Hij is in de hoek gedreven omdat het verblijf al betaald werd, en wil vooral weten met wie we gebeld hebben, en wat er precies gezegd werd. Om onze weldoener te sparen, houden we ons deskundig van de domme.
Zes personen houden zich een uur lang bezig met het afhandelen van de administratie rond het contract. Het wordt dan ook een parel van een onepager met drie lijnen handgeschreven tekst. Toch hebben we al bij al respect voor de collectieve houding van de authoriteiten. Het principe van belofte maakt schuld primeert duidelijk op het eigen gelijk.
Tenslotte besparen we jullie de Griekse ruzie die later op de avond onstaat, omdat we de plaats van een lokale vissersboot hebben ingenomen. Dat is nu het probleem van Pierros en Sheri.
Afreis naar Athene
Wat we nog niet vertelden is dat tijdens het traject duidelijk werd dat in gevolge een tweedaagse staking in Griekenland onze vlucht van Kalamata naar Munchen werd afgelast. Met de latere vlucht die wordt voorgesteld als alternatief, missen we de aansluiting in Munchen.
Niemand heeft zin in een nacht op de luchthaven van Munchen. Benoit regelt vijf tickets voor een rechtstreekse vlucht van Athene naar Brussel, voor een prikje, en een taxi om de 180 km naar Athene te overbruggen. Auwch! Nog een prikje.
Het binnenland van de Peleponnesos blijkt even groen als de kustlijn. Een lust voor het oog. We steken met de taxi ook het kanaal van Korinthe over, dat we hopelijk later in het seizoen nog zullen aandoen met de boot.
Reacties
Een reactie posten