De Grootste Oversteek

<< Van Sardinië Naar Griekenland < Porto dell'Etna Katakolon Kafka > De Saronische Golf >>

Over het langste non-stop traject tot op heden, met te weinig wind, kabbelend op zee, in rechte lijn van Riposto naar Katakolon.

Een Valse Start

We vertrekken op zeil en houden dat een tijdje vol. Maar zoals gebruikelijk ons deel is, valt de wind terug en maken we te weinig voortgang. Geheel niet representatief voor wat ons nog te wachten staat.

We schakelen over op motor, in de hoop later weer te kunnen zeilen. Voor het zeilplezier, maar ook omdat we niet zeker zijn dat we de ganse overtocht kunnen maken op motor. Eerdere schattingen van het verbruik gaven ongeveer één liter per zeemijl, we hebben 360 Nm te gaan en 370 l in de tank.

Met een zware pasta achter de kiezen als lunch, wordt voor het avondeten brood geserveerd. Zoals altijd maakt de zee de rauwe bonen zoet.

Het Zeilplan

Om in Kalamata te geraken hebben we vermoedelijk drie dagen en nachten nodig. We maken daarom een planning voor de nachtshiften. Met z’n vijven geeft dat de mogelijkheid aan sommigen slechts één wacht toe te kennen per nacht. Daarbij wordt iedereen wel eens met elk ander gecombineerd. Een verboden koppel, wegens gebrek aan zeilervaring, vormen Frank en Nils, al blijkt dat achteraf niet zo’n probleem te zijn.

We opteren voor shiften van 3 uur, met telkens twee personen aan dek, en wel startend om 20u, 23u, 2u en 5u, waarbij de laatste shift dan afloopt om 8u ‘s ochtends. Voor wie de valven niet goed leesbaar zijn worden de koppels voor de eerste nacht Benoit-Nils, Wouter-Frank, Nico-Nils (een familieonderonsje) en Benoit-Frank.

De tweede nacht vullen we opeenvolgend met Nico-Nils, Benoit-Wouter, Nico-Frank en Benoit-Nils. Verder zien we wel.

Het wordt een rustige nacht, met weinig wind. De bewolking blijft op veilige afstand, maar de nevel verhinderd een betoverende sterrenhemel. Dolfijnen hebben betere activiteiten gepland. De scheepvaart zorgt de ganse nacht wel voor wat afleiding, met excuses voor de moiré.

Kleine, maar korte golven geven een eerder onaangename deining, waar concentratie belangrijk blijft voor het vermijden van zeeziekte. Zo wordt de eerste nacht, na lang turen en wachten, verdrongen door de dag.

Meditatief Zeilen

Om 8 uur is iedereen aan dek. Wouter maakt fruitsla. Anderen dragen bij met granola en yoghurt.

We hebben wat meer wind dan de dag voorheen, met 8 kn, en vooral op 90 graden, waardoor we de gennaker kunnen inzetten. We halen daarmee tot 5 kn, en besluiten dat een tijdje aan te houden. Elke zeemijl die we maken op zeil helpt ons diesel te sparen. Met de motor uit overvalt ons een meditatieve rust, nog versterkt door het kabbelende water tegen de romp van de boot.

Op internationale wateren wordt de Italiaanse courtesy flag alvast vervangen door de Griekse. En de obligate Q-flag, waarmee we aangeven dat we nog niet geklaard zijn door de douane.

Brand in de Kombuis

Rond de middag worden de kookkunsten van Nils verstoord door een dikke rookontwikkeling. De olijfolie adverteert dat ze niet graag zonder eitje op het vuur staat. Alle luiken open, en een tweede poging lukt wel.

In de namiddag wijzigt de windrichting, en de minimum hoek van de gennaker verplicht ons koers te zetten naar Libië, een bestemming die we liever vermijden. De wind valt ook grotendeels stil, en met 3 kn zetten we de motor weer aan. Met ongeveer 8 Nm op zeil in 1u30 zijn we nog niet gered, maar alle beetjes helpen.

Zonsondergang op Zee

Wouter voorziet zijn gebruikelijke risotto, maar de venkel is onvindbaar. Merkwaardig, want zeker ingeladen, betaald en vervoerd. Courgette en champignons zijn de invallers. Tot overmaat van ramp heeft iemand zich vergrepen aan de pancetta. Het substituut dat daaruit voortvloeit doet niet beter dan het orgineel, maar we kunnen allen met een gevulde maag naar bed.

Over de verschillende dagen op de Ionische zee worden we steevast getracteerd op een iconische zonsondergang. Enkele plaatjes om het sfeerbeeld kracht bij te zetten.

En wat nog straffer is, die pracht is er ook als er niemand is om ernaar te kijken, naar verluid.

Out-of-Office

In de loop van de tweede dag, waarbij we in elke richting tenminste 100 Nm van de kust zijn verwijderd, krijgen we herhaalde malen bezoek van kleine vogels. Bezoekers die hier niet in hun element zijn, en de boot gebruiken om even uit te rusten, tenminste, als ze durven. Zo speelt Nils met een koppel zwaluwen.

Een meesachtige bezoeker komt de electronische agenda van Frank inspecteren.

Out-of-office, duidelijk.

Griekse Salade

Frank serveert een Griekse salade met rijst en yoghurtdressing van de hand van Nils. Het oordeel is unaniem: de heren mogen nog mee.

Katakolon

We weten van eerdere communicatie dat de marina van Kalamata, met z’n 250 ligplaatsen, geen plaats heeft voor Minke Balaena. De zoektocht naar alternatieven brengt ons naar Katakolon, een haven meer naar het noorden, aan de oostkust van de Peleponnesos. Volgens documentatie, de Greek Pilot, kunnen we daar water en diesel inslaan, en is er voldoende diepgang voor onze boot.

Zondagochtend hebben we nog steeds een rustige zee, en geen zware bewolking. Katakolon is bezeilbaar met gennaker, wat een traject van 70 Nm vertegenwoordigt. Met 8 kn wind halen we 5 kn bootsnelheid (SOG, Speed over Ground), wat 14u varen betekent.

Kaliníkhta

De uren glijden voorbij, tot we plots land in zicht krijgen. Zakynthos. Kaliméra. Of beter Kaliníkhta, want wanneer we aankomen in Katakolon is het duister al ingetreden.

We bellen de havenauthoriteit. Geen antwoord. We bellen de havenpolitie: “Why do you call us ? This is the harbor police. This is not our responsibility. But wait, let me have a look … The harbour is empty, so you will find a spot.”

Aanmeren in het donker is een ervaring op zich. Wanneer je de haven nadert, zie je geen steek. We gebruiken het navigatiesysteem om op veilige afstand van obstakels en voldoende diepte te blijven. Zodra je de haven binnen bent echter, en met weinig wind, weerspiegelt het water de verlichting op de kade. Na een voorzichtige passage met veel oog voor diepgang en de beschikbaarheid van meertouwen verloopt het aanmeren vlekkeloos. Een koud kunstje.

De overtocht van 360 Nm werd afgerond in 52u, waarvan 7u onder zeil alleen. De dieseltank staat ruim boven een kwart, en heeft daarmee nog een behoorlijke marge.

Om 22u is restaurant Marine nog open. Wat op het eerste gezicht een tourist trap lijkt, valt reuze mee. Tzatziki, Griekse salade, Saganaki ... Griekser kan het niet. En bier. Een voortreffelijke pint bier. We gaan naar bed met het goede gevoel van “we hebben het gehaald”.