Reven, Rollen en Retsina
Fris uit Bed
De volgende ochtend, maandag, na het ontbijt, wordt er weer gezwommen. Hoewel de temperatuur van het water nauwlijks veranderd is, voelt het in de ochtend toch enigszins anders aan.
Troebel Water
Vervolgens halen we het anker op, en zetten we onze reis verder.
Tijdens het buitenvaren van de baai van Ermioni passeren we een vrachtboot die we eerder al in de baai zagen liggen.
De haven van Ermioni wordt uitgebreid, en de baggerwerken zijn al gestart. Een werfboot voert het opgegraven zand af. Dit verklaart meteen ook waarom het water troebel is. Van Chat GPT leren we dat troebel water drie mogelijke oorzaken kent: planktonbloei, verontreiniging of opgewoelde sedimenten. Het is een hele geruststelling dat hier op z’n minst de laatste oorzaak speelt.
Op naar Spetses
Het plan vandaag is naar Spetses te varen en daar ook de dag te spenderen. Spetses wordt immers sterk aanbevolen, zowel in de pilot als door de Griekse collega’s van Lore.
Er staat wel wat wind, en Daphne en Michael, voorzichtig als ze zijn, steken één reef op het grootzeil.
Reven is het verkleinen van het zeil bij harde wind, door het minder hoog te hijsen. In het grootzeil zitten daarvoor speciale verstevigde stroken, de zogenaamde reeflijnen. Je kunt één reef steken, of twee, of zelfs drie, afhankelijk van hoeveel wind je verwacht.
Bij juist gebruik haal je bij sterke wind meer snelheid met gereefd zeil dan zonder reef, omdat bij sterke helling van de boot de wind bovenaan het zeil wegloopt, en zo minder kracht op het zeil uitoefent.
Onderweg kruisen we het pad weer met diezelfde ferry van Hellenic Seaways, flying cat 3, ditmaal met goede verstandhouding. Voor de kust van Spetses liggen boten van allerlei slag.
Bouboulina Geeft Niet Thuis
De kade van Spetses is leeg, maar ook erg ondiep. Een enkele aanlegsteiger, met voldoende diepte, is eveneens leeg. Wanneer we echter aanstalten maken om daar aan te meren roept men ons toe dat deze plek is voorbehouden voor ferries en cruises.
We worden doorverwezen naar de jachthaven, in een baai een eindje verderop. Op de GPS zien we dat de diepte erg beperkt is, maar dat er toch een steiger is met net voldoende diepgang. Wanneer we daar arriveren blijkt echter dat de boten die er liggen niet aangemeerd zijn, maar met hecklijnen met de kade verbonden zijn.
Een hecklijn is een lange, drijvende lijn waarmee je het achterschip van de boot vastmaakt aan rotsen of de wal, typisch bij aanleggen in een baai. Een hecklijn is vaak felgekleurd, meestal geel, en gemaakt van polypropyleen, zodat ze blijft drijven. Handig bij uitbrengen van de lijn en voor de zichtbaarheid.
Omdat we nog niet over hecklijnen beschikken, en omwille van de twijfels met betrekking tot de diepte, beslissen we Spetses te laten voor wat het is en verder te varen.
We hebben behoefte aan een tankbeurt, en zetten daarom koers naar Porto Cheli. Dat ligt een eindje verder in de juiste richting.
De Vloek van de Rolgiek
Hier voor de kust van Spetses is de wind grotendeels weggevallen, en we beslissen de zeilen te strijken. En daar slaat het noodlot weer toe. Zonder schijbare blokkering van het touwwerkt knapt het roltouw van het grootzeil, precies weer op die plaats waar de dyneema core ontbreekt.
Wouter sprak reeds met Nicolas van Fast Sailing over dit probleem. De jongens van de b yacht service club maakten een nieuwe infinite loop na het debacle in Maddalena, maar ook daar bleek de dyneema core te ontbreken dicht bij de aanhechting van de uiteinden van het touw.
Fast Sailing zal over het probleem nadenken. We hebben aangedrongen Solaris en North Sails te betrekken indien nodig. Misschien zijn de zeilen te zwaar voor dit mechanisme, misschien ligt het probleem bij de nieuwe leverancier van de carbon mast en giek, misschien hebben we eenvoudigweg een ander soort roltouw nodig.
In elk geval, hier en nu wordt het grootzeil buiten de giek neergehaald, opgevouwen en vastgebonden op de giek. Oefening baart kunst, en dat loopt al veel vlotter dan een jaar geleden in Kroatië. Door de boot lichtjes te wenden, heen en weer, gebruiken we de wind om te helpen bij het vouwen van het zeil.
Eén Hand op de Rug
Ondanks deze tegenslag behouden we het plan om te overnachten in Porto Cheli, daar brandstof in te slaan, en dan door te varen tot in Nafplion. Vanaf nu wordt het echter zeilen op fok, eventueel met motor.
Wachten op een Tweemaster
Eenmaal in de buurt van Porto Cheli roepen we de havenmeester op om een ligplaats aan te vragen. Er is een ligplaats beschikbaar, maar pas vanaf 18u, wanneer een houten tweemaster zal uitvaren. We varen verder de baai in, om de situatie met eigen ogen te aanschouwen.
Het is ondertussen 14u. In afwachting van het vertrek van de tweemaster ankeren we in de ons reeds bekende baai, gebruiken de lunch en passeren de namiddag met ontspanning, veelal zwemmen uiteraard.
Verpozen in Luxe
Met een uurtje vertraging zien we de tweemaster uitvaren, begeven we ons naar de aanlegkade, en meren aan, met de hulp van een marinero.
De publieke haven van Porto Cheli werd in de jaren ‘60 gebouwd als potentiële NAVO-basis. Dat plan werd echter nooit uitgevoerd. De commerciële haven waar we nu aanleggen dateert van 2018, en dat zie je. Prachtige infrastructuur, zowel de aanlegsteigers met nutsvoorzieningen als de havenfaciliteiten.
Tsimpidi Assyrtiko
Na het aanmeren is het hoog tijd voor het diner, en we begeven ons naar Ouzeri tou Psara, op aangeven van Google Maps. Voortreffelijk !
Ook de wijn weet zich los te rukken van het Griekse stigma. Dat zal zich nog enkele malen bevestigen tijdens de week, waar we op aangeven van Michael steevast voor lokale wijnen kiezen. We besluiten zelfs een extra fles te bestellen voor op de boot.
Reacties
Een reactie posten