Blackbird op Zee
Weird Coffee People
Het is zondag, en Ann en Wouter zijn al rond de middag in Olympic Marine. We nemen een lichte lunch in restaurant Kaleo, het enige restaurant in de haven. Tot genoegen. Een tijdje later arriveren Elke en Oli, onze compagnons voor deze week.
Het team van Fast Sailing heeft puik werk geleverd. De hydraulische zuiger van de achterstag aan stuurboord is gerepareerd. Ook een aantal kleinere punten werden opgelost.
Blijft de gennaker, die we niet meer kunnen ontrollen. Nog steeds geen windvrije dag gehad. Om een herstelling alsnog mogelijk te maken op korte termijn, laten we de gennaker achter bij Fast Sailing, in de hoop dat hij hersteld zal zijn voor de laatste week van het voorjaar, wanneer Michael en Daphne ons zullen vervoegen.
Een Week Vol Ambitie
Terug naar Elke en Oli. De wind gaat weer razig tekeer over de Cycladen, en creëert zelfs golfjes in de haven.
Het plan is daarom de Saronische golf weer over te steken, richting Hydra en Ermioni, weg van de sterke wind in de Cycladen, en dan door te steken naar de Peloponesos tot in Nafplion. Helemaal terugkomen hoeft niet, want we kunnen de crew wisselen in Poros, waar een goede ferryverbinding met Athene beschikbaar is.
We spenderen de avond in Lavrio, waar we een niet gekend etablissement uitkiezen voor het avondmaal. Weerom social media, weerom tevreden.
Over de Saronische Golf
Maandagochtend brengen we dat plan ten uitvoer. We steken de Saronische golf over, op weg naar Ermioni, een flinke 40 NM. Op de Saronische golf is er te weinig wind om voldoende snelheid te halen op zeil.
Na een kleine vijf uren varen, wanneer we de golf van Hydra binnenvaren, snakken we allen naar een verfrissing. We zijn vlak bij Cape Skyli, het pareltje waar we eerder al passeerden, en beslissen hier te proberen te ankeren, om daarna door te varen naar Ermioni. Tot onze grote verwondering, en ondanks de aanwezigheid van een zestal boten in de baai, vinden we een plaatsje.
Het Anker Breekt
We laten het anker neer op vijf meter diepte. De eerste meters loopt dat vlot, daarna draait de winch dol en schiet de ankerketting weer met een helse vaart naar beneden. We proberen de winch te stoppen op allerlei manieren, zonder success. Zelfs als alle 75m ankerketting op de bodem van de baai liggen, stopt de winch niet met draaien.
Het enige wat de winch kan stoppen is het uitschakelen van de battery services. Maar nu zitten we eveneens zonder GPS en zonder trusters. Gezien de boten en rotskusten vlakbij worden de battery services snel terug aangeschakeld, en de GPS weer opgestart. Daardoor start ook de ankermotor weer op. DnikDnikDnik ... Na verloop van tijd valt de ankermotor uit, door meervoudige instructie, of door oververhitting ?
Het anker brak, geruisloos, traag
Als ijzer moe van jaren strijd
Geen storm was nodig, geen verraad
Slechts stilte, zout, en tijd
Na een mislukte oproep naar de navije boaties over de marifoon, krijgen we toch de aandacht van een groepje Nederlandse jongeren. Ze komen met de Dinghy van hun boot tot bij ons. Er worden enkele ideeën uitgewisseld, maar er komt geen oplossing uit de bus. Er moet echter snel worden ingegrepen, want de situatie is kritiek te noemen.
Vertrouwde Recepten
Het vertrouwde recept dan maar: op mankracht en buiten de apparatuur om. Met de hulp van één van de Nederlandse jongens trekken we zeventig meter ketting en het anker met de hand naar boven, en installeren het op enkele handdoeken op het dek. Gelukkig was het geen 10m diep, dan was het gewicht het dubbele.
Daarna zetten we koers naar Ermioni, in de hoop dat daar iemand ons kan helpen.
Het is iets na 18u, en we nemen contact met Fast Sailing, om te overleggen. Aangezien men voor de komende dagen sterke wind verwacht, in het bijzonder vanaf 6u de volgende ochtend, en aangezien je zonder anker in Griekenland nergens terecht kan, zelfs niet in de havens, stelt Fast Sailing voor terug te keren voor nazicht en repair. Nog een vertrouwd recept. Als we nu omkeren, zijn we omstreeks 1u ‘s nachts in Olympic Marine. En de haven biedt 24/7 service voor het aanleggen en afmeren.
Pinsa Romana
De lange terugtocht wordt opgeleukt door Elke en Oli. Zij dopen de oven en wagen zich aan een heerlijke pinsa.
Blackbird
Er volgt een prachtige zonsondergang, met dramatische kleuren, alsof Poseidon zijn medeleven betuigt met ons, gestrande zeevaarders.
Blackbird singing in the dead of night
Take these broken wings and learn to fly
All your life
You were only waiting for this moment to arise
Parkeerpaniek
Na nogmaals een lange zes uren varen komen we terug bij Olympic Marine. De wind is ondertussen aangesterkt tot 13 kn, de zee is vrij woelig, en we zien geen steek. We roepen de havenmeester op met de marifoon, kanaal 9, en krijgen hulp van een marinero op de kade.
Onze ligplaats is dicht bij de uitgang, waar de condities op zee nog flink voelbaar zijn. De wind staat op de achterzijde van de boot, als we aangemeerd zouden zijn, maar dus zijwaarts wanneer we de vaargeul invaren, en die is erg smal.
We hebben niet de tijd genomen een plan voor het aanmeren te bedenken, en alles gebeurt dus op improvisatie. Er worden enkele heen-en-weertjes gemaakt met de motor fel in vooruit, dan weer in achteruit. De lichten op enkele boten gaan aan. Boaties die verontrust wakker worden van het lawaai.
Het manoeuver lijkt niet goed te komen. Op het ogenblik dat Wouter beslist terug buiten te varen, komt de boot plots rustig te liggen, tussen twee windvlagen in, met de boeg naar het ponton waar we willen aanmeren. Door de joysticks van beide trusters in tegengestelde richting te buigen, draait de boot ter plaatse, een halve pirouette, zeg maar. Zo komt het achtersteven aan het ponton en leggen we de boot rustig vast. Dat werkt uiteraard enkel omdat de aanliggende plaatsen vrij zijn.
Rust
Na het aanmeren en opruimen kruipt iedereen vermoeid in bed. Reflecties zijn voor morgen.
Reacties
Een reactie posten