Een Blauw Oog, Dik Verdiend

Over de laatste dagen met Eke en Oli. Over drinken op het land en eten op het water. Over het blauwe oog dat waakt tegen onheil. Over ankers die kruisen en buren die bijdraaien. En over nieuwe gasten.

Op de Afspraak

Op donderdag maken we even de status van de week. We hebben nog twee nachten voor de boeg, en dan hebben we afspraak in Poros met Lore en Mats. We besluiten nog één nacht door te brengen aan de kade in Poros, vervolgens een nacht in een baai in de buurt, te kiezen in functie van de weersomstandigheden, om dan zaterdag terug aan de kade in Poros aan te meren, aan een kade met voorzieningen voor elektriciteit en water, ruimschoots op tijd voor de nieuwkomers.

Nogmaals Kanali

De baai zoeken we niet te ver. Kanali, aan de andere kant van het eiland, ligt perfect beschermd voor de noorderwind, en het is er fijn vertoeven. We bewonderen een driemaster terwijl we om het eiland heen varen.

Er wordt gezwommen.

Voor het avondeten serveert Wouter een eenvoudige pasta all’Arrabiata con Mozzarella, waar de pasta dan nog eens verrijkt werd met paddenstoelen.

Kako Mati

Elke en Oli gebruiken die dagen om Poros verder te verkennen en de drang tot shopping te bevredigen. Zo weten ze de perfecte aanvulling voor de boot te bemachtigen: een kako mati amulet.

Het blauw-witte oog is een geluksbrenger die je beschermt tegen het boze oog, ofwel negatieve energie of jaloezie van anderen, dat ongeluk of ziekte zou kunnen veroorzaken.

We bezoeken het ons welbekende restaurant Kanali voor een cocktail, maar dan over land in plaats van over zee.

We waarderen in het bijzonder het ontbijtje bij bar Serenita.

Net Geen Scheepsrecht

Tweemaal aanmeren in Poros, tweemaal met zijwind, de tweede maal zelfs met 10 kn zijwind. En dat verloopt allemaal vlekkeloos, dankzij de lessen geleerd van Nicos, de Griekse schipper met Stalen Zenuwen.

Buurman Britten

Toch worden we op die tweede ligplaats nog geplaagd door ankerperikelen. Onze ankerketting ligt mooi recht, maar die van de buurman links, leikant, ligt schuin. Dat doen schippers wel eens bewust met zijwind, om de boot makkelijker recht te houden. Het gevolg laat zich dan al raden.

Wanneer de heren buurmannen Britten aan de linkerzijde vertrekken, is Wouter paraat om in te grijpen. En inderdaad, we hebben een knoop. Motor in vooruit, en de heren vissen noodzakelijkerwijs het anker van Minke Balaena op, en laten het zo ver mogelijk in de vaargeul weer vallen. Dit geeft ons de kans de ketting verder in te halen, en weer op spanning te krijgen.

Ironisch genoeg heeft ook de rechterbuur, een Nederlands echtpaar, onze ankerketting gekruisd. Hij beslist gelukkig dit probleem zelf op te lossen, door terug af te meren en opnieuw aan te meren, nu de omstandigheden nog gunstig zijn. Toch even in de buurt blijven voor het geval er wat misloopt.

Gegeerde Gasten

Het hele gebeuren verhindert Wouter wel de twee gabbers, onze nieuwe crew, op gepaste wijze te verwelkomen wanneer ze van de ferry stappen in Poros. Gelukkig nemen anderen de honeurs waar.

Een ferry als een HST, die gaat aan 32 kn tot 40 kn. Dit is een kleintje. Er zijn er grotere. We zullen er nog van horen.