Koffie, Croissants en Cocktails
Koffie en Croissants
Waar je ook kijkt in Porto Cheli, het uitzicht loont atijd de moeite. Dat is niet anders op dinsdagochtend.
Wakker worden in de haven creëert opportuniteiten. Koffie, croissants, vers brood, beleg, proviand ...
Alle Hens aan Dek
De dag is al flink gevorderd wanneer we klaar zijn om uit te varen. Omstreeks 14u krijgen we bezoek van de havenmeester. Dat de ligplaatsen vrij moeten zijn om 12u. Alle hens aan dek dus. Het water hebben we gisteravond al bijgevuld. Rest nog het tanken, maar dat kan en moet in het publieke deel van de haven.
Troebel Water
We zien één van de grotere motorjachten vertrekken en begrijpen nu waarom het water in de baai van Porto Cheli troebel is. De ganse baai heeft een beperkte diepte, van om en bij de vijf meter. De schroef van zo’n patserboot woelt het slib op de bodem op, en omdat dat slib erg fijnkorrelig is, bezinkt het erg langzaam. Weerom een geruststelling dus.
Moeilijk, Moeilijk, Moeilijk
Afmeren en 250m verder terug aanmeren. Van de service desk kregen we het nummer van een lokale handelaar in brandstoffen. Het is even wachten tot hij effectief opduikt, maar na een dik half uur verschijnt er dan toch een tankwagen, zij het een mini-exemplaar.
Tijdens het wachten worden we tot tweemaal afgedreigd door een strenge dame in dienst van de havenautoriteit. Dat we liggeld moeten betalen, of snel moeten verdwijnen. Enkel om te tanken ? Dan tot maximiaal één uur. Het is onduidelijk waarom de communicatie hieromtrent met zoveel drama moet. Ongetwijfeld is het bestaan van een havenwachter niet eenvoudig.
Café entre Amis
Na de tankbeurt begeven we ons terug naar de baai waar we gisteren ook al ankerden. Dat vinden we het mooiste plekje van gans de baai van Porto Cheli. Het water is er met vier tot vijf meter ook ondiep, waardoor het er aangenaam zwemmen is. Je kan makkelijk tot aan het anker duiken bijvoorbeeld.
Er liggen twee zeilboten in de baai, onder Franse vlag. We sluiten mooi aan, laten het anker neer, en nemen een frisse duik in het water. Wanneer we in de buurt van de buren komen, blijken zij wel in te zijn voor een gezellige babbel. Het betreft twee koppels, elk met een boot, die al jaren samen door Griekenland varen, en daarbij ook regelmatig vrienden aan boord hebben. Het duurt niet lang of de ganse bende ligt in het water, alsof ware het een gezellig koffiehuis.
Een Vergeten Kado uit Ligurië
Het avondmaal op de boot. Jawel, risotto met venkel. We vullen aan met de Tsimpidi Assyrtiko die we gisteravond op de kop tikten. We ronden de avond af met een kadootje van Solaris dat al geruime tijd op het gepaste moment ligt te wachten. Portofino Dry Gin, met bootbekers.
De eerste tonen van Portofino Dry Gin komen van verse citroen en frisse jeneverbes, die ons meenemen naar de heuvels van Portofino. Vervolgens ontvouwt zich een universum van mediterrane smaken: van de geuren van rozemarijn en lavendel uit het struikgewas aan de kust tot de zoete en verfijnde toetsen van marjolein en salie, die doen denken aan de smaak van de traditionele Ligurische keuken.
Voor de Eeuwigheid
De avond valt over de Peloponnesos, en zo ook over de baai van Porto Cheli. De heldere kleuren van de dag vervagen naar de achtergrond, verfraaid met nieuwe accenten van de ondergaande zon. Golden hour. Geluiden verstommen. Af en toe breekt de boordmotor van een late forens de stilte. De hitte van de dag verwordt tot een zwoele warmte. De echte koelte zal pas intreden in de kleine uurtjes. Ann capteert de sfeer van de avond voor de eeuwigheid.
Samen koken, samen proeven. De beleving van de avond brengt het gezelschap samen, versterkt de connectie. De uitzonderlijke sfeer nodigt uit tot reflectie, elk op zijn manier.
What's so amazing that keeps us stargazing
And what do we think we might see
Someday we'll find it, the rainbow connection
The lovers, the dreamers, and me
Reacties
Een reactie posten