Problemen Komen met Tien

Over motoren die weigeren en ankers die klemmen. Over havens vol boten en geknoopte kettingen. Over Britten en Duitsers. Over kleine rampen en grote akkefietjes. Een erg lange post, maar alles moest erin.

<< De Saronische Golf < Stilte voor de Storm Reizen in Ruimte en Tijd > De Laatste Week >>

Spetses aan de Horizon

De ochtend in Porto Cheli brengt het vaste programma, eerst zwemmen, dan yoghurt en fruit als ontbijt. Daarna varen we uit, op weg naar Hydra, de derde haven die we willen bezoeken.

Er is weinig wind, dus we varen op motor. We maken de overtocht van de baai van Porto Cheli naar Spetses, en volgen dan de kust van Spetses, omdat daar altijd wel wat bijzonders te zien is.

Ditmaal concurreren verschillende pronkstukken om de eerste plaats: een oude tweemaster, het Poseidonion Grand Hotel, een ferry van Hellenic Seaways, en een spectaculaire, nieuwe tweemaster.

Hydra Volzet

We varen de golf van Hydra binnen, ditmaal tussen de eilanden Dokos en Hydra, en na goed drie uur arriveren we in de haven van Hydra. Om het noodlot niet te tarten, hebben we alle fenders netjes uitgehangen.

Een handvol boten ligt aan de kademuur, die daarmee helemaal gevuld is. Er is nog wat vrije ruimte links van de meest linkse boot, naast de watertaxi’s. Pas wanneer ons anker al op de bodem ligt, verwaardigt een taxiskipper zich te roepen dat de ruimte voorbehouden is.

Het is het startsein voor wat een reeks van elkaar versterkende problemen zal worden, een lijdensweg naar volledige stilstand.

Het Anker Vastgezet

ένα – Het anker wordt iets te driest opgehaald, gaat met de foute orientatie de ankerbeslag in, waardoor het ankerblad naar boven wijst. Dit botst tegen de boegspriet, waardoor het anker schuin komt te zitten. De kracht van de winch op de ankerketting trekt het anker in die positie muurvast, gekneld met de schacht in de ankerbeslag en het blad tegen de boegspriet.

Vrij dobberend voor de haven van Hydra proberen we het anker terug los te krijgen. Eerst met de voeten, zittend op de boegspriet, daarna met een hamer, kloppend op het ankerblad. Tevergeefs. Het anker blijft waar het zit.

Trouwe lezers weten ondertussen dat je zonder anker nergens komt in Griekse wateren. Je kan niet ankeren in een baai, evident, maar je kan ook niet aanmeren in een haven, omdat, bij afwezigheid van meertouwen voor de boeg, ook daarvoor het anker gebruikt wordt.

Aanmeren zonder Houvast

We kennen één plaats waar we langszij kunnen aanmeren, als deze niet bezet is, en dat is in Ermioni, aan de kademuur. Een uurtje varen hiervandaan. We hopen daar aan wal een oplossing te vinden.

We teksten een eerste maal met Nicolas van Fast Sailing. Hij stelt voor op een andere plaats te hameren, maar dat hebben we al geprobeerd, zonder succes. Met het uitwisselen van de foto’s merken we ook dat het ankerwiel in het ankerbeslag ontbreekt. Dit is de tweede maal, na een eerste observatie tijdens het Sprokkelen van Activiteiten.

Terwijl we Ermioni naderen, probeert Wouter de havenmeester van Ermioni te bereiken, om te informeren of de plaats vrij is, en eventueel te vragen deze plaats vrij te houden. Het telefoonnummer in Navily is niet in gebruik. De Griekse pilot vermeldt geen nummer, het telefoonnummer op Google Maps brengt ons naar Porto Cheli. Uiteindelijk vinden we het juiste nummer met een reguliere Google search. Wie gebruikt dat nog ?

De havenmeester is erg begripvol en stelt dat we kunnen aanmeren in de haven, niet aan de kademuur, aan de aanlegkade voor de ferries.

Brute Kracht

Als we een half uur later langszij aanmeren, bumpy, maar ok, krijgen we de hulp van twee sympathieke arbeiders. Er lopen uitbreidingswerken in de haven. De heren zien ook het probleem, en vragen een touw om rond het anker te hangen.

Eén heerschap alleen krijgt het anker niet los, maar wanneer beide mannen samen aan het touw trekken, schiet het anker los. Probleem opgelost, zonder een voet aan wal te zetten.

Zwart Geld, Witte Hand

Uit het niets verschijnt ook de havenpolitie op de kade. Wouter heeft de boorddocumenten al klaar, maar dat is niet nodig. Gewoon een kijkje nemen. “Mooie boot”, is het verdict. Een fooi wordt geweigerd, ook wanneer de havenpolitie alweer vertrokken is.

We krijgen het advies aan te meren aan de kademuur aan de andere zijde van Ermioni, ons genoegzaam bekend. Er is veel plaats. De charters in weekregime zijn reeds verder getrokken. Het aanmeren verloopt vlot.

Aanmeren in Ermioni zat niet nogmaals in het plan, maar we zijn waar we zijn. We ronden de dag af met zwemmen en restaurant Spirandreas.

Ochtendstilte

Vrijdagochtend is één van die momenten. Wouter is om 6u30 op. In de haven heerst een absolute stilte. Het water spiegelglad, nog niemand op. Enkele straathonden verzamelen aan de boot, in de hoop dat er wat te verapzakken valt. De tijd verstrijkt geruisloos.

Na een tijdje verandert de atmosfeer. Een enkele kelner die de voorbereidingen treft voor de eerste koffie, een vroege sportieveling, en de merkwaardige stilte lost op. De eerste boten vertrekken. Het belooft een rustige voormiddag te worden.

De Eerste Barsten

Wij vertrekken rond 10u, na het ontbijt. Motor aan, touwen los, de boot drijft lichtjes vooruit terwijl Ann het anker ophaalt. De boot gaat iets te snel, waardoor de ketting de boeg raakt. Even achteruit, zodat er terug ruimte komt.

δύο - Bij het schakelen valt de motor stil. En ditmaal start hij niet meer op. Daar zijn we dan. Dobberend in de haven, op enkele meters afstand van de aangemeerde boten. Zonder voortstuwing. Een speelbal van golven en wind, die voorlopig gelukkig ontbreken.

Vertwijfeling en Inzicht

Even is er vertwijfeling. Dan inzicht. We pakken de problemen één voor één aan.

Ann haalt het anker binnen, al dobberend. Even aantrekken, boot laten bijlopen, even aantrekken, boot laten bijlopen … “Fran en Hera, hijs de fok !”, roept Wouter. Een oefening die ze ondertussen door herhaling al goed in de vingers hebben.

Twee knopen wind is niet veel, maar wel voldoende om de boot op fok een beetje voort te stuwen, en vooral bestuurbaar te maken. Naarmate we verder de zee op glijden, neemt ook de wind wat toe. We zijn alvast onderweg. Zonder motor. Waarheen, dat weten we niet.

De Koe bij de Hoorns

Eerst nadenken, dan pas hulp inroepen. Wat zou Nicolas zeggen ? “Probeer nogmaals de motor te starten.” natuurlijk. Enmaal, tweemaal, driemaal … Na ettelijke pogingen slaat de motor terug aan.

Debat over wat de opties zijn, en hoe we best handelen. Ondertussen trekt de wind aan tot een tiental knopen, uit het oosten. We beslissen alle zijlen te hijsen en richting Poros te varen, in elk geval ons einddoel voor vrijdagavond. De motor blijft draaien, stationair, want we weten niet of hij opnieuw zou starten.

Noodkreet in de Golf

Daarna een berichtje naar Nicolas: “Nicolas, New problem. Engine started, leaving the kay. Switching to backward, engine stopped. Could not restart. We left the kay on gib. Tried to restart engine, beh-beh-beh, nothing. After several times, it worked. Engine stalling when switching gear already happened a couple of times, but it always restarted easily, until now. Afraid that when stopping the engine, it will not restart again. Going to Poros. Any advice ?”

Na enkele minuten antwoordt Nicolas met contactinformatie van Richard, lokaal contact met specialisatie motoren. Enkele berichten heen en weer, en iedereen is bijgepraat. Afspraak vanavond in Poros.

Een Mooie Zeildag, Onverwacht

We kruisen op door de baai van Poros. De wind wakkert steeds meer aan, uiteindelijk tot 17+ kt. We engageren ons voor een handvol virtuele races tegen andere zeilboten en kloppen elke tegenstander op hetzelfde traject, uitgesproken. Het wordt een mooie laatste zeildag voor de dames.

Voor we in Poros arriveren strijken we de zeilen. Zonder problemen, weerom bevestiging van de furling variant. We brengen de motor, die nog steeds stationair draait, op toeren en varen de haven binnen, klaar om aan te meren.

Langzaam Wegdrijven

Er staat 15 kt zijwind voor het aanmeren. Dat is een uitdaging. Beide thrusters gaan aan. We positioneren ons voor het droppen van het anker. Een tegenligger, even opzij. We positioneren ons opnieuw, droppen het anker, en willen achterwaarts naar de kade varen.

τρία - Schakelen, de motor brult, maar geeft geen stuwing achterwaarts. Na enkele malen vooruit en achteruit schakelen lukt het wel. We houden de boot achterwaarts op koers, met behulp van het roer en de thrusters.

τέσσερα – De boegthruster is oververhit en schakelt zichzelf uit. Even later volgt de hekthruster. Dat wordt wachten op verkoeling.

πέντε - We halen het anker weer binnen. Klang, zelfde probleem als voorheen, het anker geklemd tussen het ankerbeslag en de boegspriet.

Wouter zet koers naar de baai ten noordwesten van Poros. Daar is veel plaats en kunnen we trachten het ankerprobleem te verhelpen.

Ditmaal lukt het wel het anker met de voeten los te krijgen. Zelfvertrouwen gekregen van de vorige ervaring. We varen onmiddellijk terug, om de plaats niet te verliezen, hopend dat de thrusters enigszins zijn afgekoeld op zo’n korte tijd.

Tweede Poging, Tweede Kans

Het aanlegmanoeuver verloopt nu zonder noemenswaardige problemen. De zijwind zorgt wel nog voor wat verstoring, waardoor we uiteindelijk één plaats meer benedenwinds uitkomen dan gepland.

Op de Koop Toe

έξι – Wanneer een medewerkster van de havenauthoriteit een tijdje later het liggeld komt innen, blijkt de laadpaal aan de boot niet te werken.

Zowel de elektriciteitskabel als de waterslang zijn te kort om de afstand naar de volgende laadpaal te overbruggen. De waterslang wilden we al langer vervangen voor een langer exemplaar, 50m zeg maar. Voor de elektriciteitskabel lijkt dat niet zinvol. We kunnen even goed de stroomgenerator van de boot gebruiken.

Britten in Nood

In de loop van de namiddag arriveert een Britse zeilboot in de haven. Ze gooien het anker erg onhandig en op een vreemde plaats in het water. Het aanlegmanoeuver mislukt en ze halen het anker terug op. Op dat ogenblik krijgen wij hen in de gaten.

επτά – Ze hebben onze ankerketting mee. Ze worden door ons en een aantal buren mondeling geïnstrueerd hoe de situatie op te lossen, en na wat onhandig gesukkel wordt onze ketting terug in het water gegooid.

Geen nood. We leerden in Storm, Steigers en Stalen Zenuwen dat een lange ankerketting een betere kans op recuperatie biedt. We halen onze ankerketting, 40m uitgelaten, een beetje in en krijgen terug weerstand op ongeveer 30m.

We helpen de Britten met hun aanlegmanoeuver, een eindje verderop. Onvoorstelbaar, hoe kan je met zo weinig praktische kennis met een eigenaarsboot tot in Poros komen ? Met veel moeite krijgen we ze aangemeerd, drie plaatsen benedenwinds van het objectief.

De Koppen van Hydra

Richard komt vroeg op de avond langs om een eerste diagnose te stellen. Wouter deelt de ervaringen met de motor, het stilvallen, het onvermogen om naar een hoog toerental te gaan, en de onwil om in achteruit te gaan. De dieselfilter, diesel van slechte kwaliteit, watercondensatie, of iets ernstig, stelt hij. Hij heeft het erg druk, maar zal zondagnamiddag terugkomen.

Feest aan Dek

We gebruiken het diner in restaurant Poseidon. Alle gerechten vallen reuzegoed mee, maar de ceviche van rode poon met limoen overtreft alles. Het wordt een gezellige avond, en na het diner zetten we de gesprek verder op de boot. Fran kan een ober van Serenita overhalen, met een speelse slag met de menukaart op het hoofd, de service uit te breiden tot op de boot.

We vragen eveneens de Britten op hun boot een drankje aan te bieden. De Britten laten dit geen tweemaal zeggen, maar komen in groep naar onze boot, met een karrevracht aan bier, gin en tonic. Sally, Cliff en Clive. Het festijn duurt tot in de vroege uurtjes. Wanneer we naar bed gaan om 2u ‘s ochtends worden we nog steeds begeleid door de beatmuziek van dancing Malibu. Slapen lukt wonderwel.

Valse Zekerheid

Bij het ontwaken de volgende ochtend, ligt onze boot behoorlijk schuin. De boeg naar rechts geduwd door de wind, het achtersteven rechts bijna tegen de kademuur, door een stevige zijwind uit het zuidwesten. Het anker heeft het incident de vorige dag toch niet overleefd.

Duitse Steun

We proberen de boot recht te houden door touwen te spannen naar de boten naast ons. Links ligt de Yakari, een Dufour 40 van een Berlijns koppel, Berit en Bernd, zeer aangename en hulpvaardige mensen. Minke Balaena wordt door de touwen echter te ver naar achter getrokken, en dreigt tegen de kade te botsen. Wachten tot de wind enigszins gaat liggen, uitvaren en het anker opnieuw uitwerpen is de enige optie.

Zo gedacht, zo gedaan, en een dik uur later proberen we het aanlegmanoeuver te herhalen. Jullie raden het al.

οκτώ – De motor start niet, ook niet na ettelijke pogingen. Zonder motor kunnen we het anker onmogelijk op de gepaste plaats krijgen.

Creatief Gedacht

Of toch ? De Berlijnse buren hebben een suggestie. Het anker en 50m ketting in de dinghy, dan met de dinghy naar de overkant van de vaargeul varen, en daar het anker droppen. Ze zijn zelfs bereid hun eigen dinghy in te schakelen, omdat de onze moeilijk te mobiliseren is, zo tegen de kademuur, en bovendien een beetje licht uitvalt.

Zo gezegd, zo gedaan, en enkele minuten later zitten Bernd en Wouter in de dinghy, de eerste aan het roer en de andere met een anker en 50m ketting op zijn schoot, samen goed voor ongeveer 140 kg. Het anker wordt 50m ver gedropt.

De ketting roetsjt het water in terwijl de dinghy weg vaart van de boot, achterwaarts. Aan het eind wordt het anker erachteraan gekanteld. Daarna keert de dinghy terug naar de kade.

Murphy aan het Werk

Vervolgens, en volledig volgens verwachting ...

εννιά - … valt de motor van de dinghy stil. Terwijl Bernd vruchteloos probeert de motor terug aan de praat te krijgen, peddelt Wouter de dinghy met de handen terug naar de kade.

Een Griekse Tragedie

Ondertussen staat de ganse haven te kijken naar het schouwspel dat zich ontvouwt.

Terug aan wal, rest ons nog de ankerketting aan te spannen, en we kunnen er weer even tegen. Maar de trend zet zich door.

δέκα – Het anker krijgt geen grip. Bij het aantrekken van de ketting spant deze mooi op, om daarna langzaam terug in het water te zakken.

We hebben bovendien de ankerketting van onze buurman aan de andere zijde mee. Hij mag niet klagen. Zijn ankerketting ligt schuin voor onze boot, zodat het incident bijna onvermijdelijk was. Feit is dat de ankerklauw nog een keertje aan het werk wordt gezet, zoals eerder beschreven in Storm, Steigers en Stalen Zenuwen. De buurman spant zijn ketting terug aan. Wij, bij gebrek aan grip, halen het anker volledig terug binnen.

De Kop in het Zand

Bernd kreeg de dinghymotor ondertussen weer aan de praat, en we proberen een tweede maal, verder. Wouter trekt de ketting niet te hard aan, in de hoop dat de lengte alleen ons een nachtje stabiel kan houden. Struisvogels doen dat ook.

Het wordt een beetje een bange nacht, maar we hopen dat het houdt tot morgen, wanneer Richard onze motorproblemen komt oplossen. Hopelijk.

Een Woelige Week

Wisselweekend. Zaterdag vertrekt Hera, omwille van een bindende afspraak in België op zondag. Fran gaat pas zondag, omdat het zeilen oorspronkelijk langer gepland was. Het was een plezier beide dames aan boord te hebben.

Ze nemen in Poros de ferry naar Pireaus. Zo besparen wij een dubbele overtocht van de Saronische golf.

Ook de lege gasfles wordt gewisseld voor een volle, bedlinnen gaat naar de laundry service voor same-day delivery, de voorraadkasten en frigo’s worden weer aangevuld.

De ex-collega’s arriveren samen met de ferry van 13u.