Vertragen tot Vandaag

Over terugkeren naar de thuishaven. Over het mondaine Griekenland. Over het doorbreken van de ban van onbereikbaarheid. Over een volk dat zich heruitvindt. Over stilte en herinneringen. Over vertragen, tot we niet meer onderweg zijn, maar gewoon hier en nu.

Een Driedaagse naar Huis

Het is donderdag, en we bevinden ons in Nafplion. Voor zondag wordt erg veel wind voorspeld, op de Saronische golf, maar vooral ten oosten van Attica. We passen de planning aan om zaterdagavond al terug in Olympic Marine te zijn, om zo het zwaarste onheil te vermijden. Eén, twee, drie dagen. Dat wordt Porto Cheli, Poros en Olympic Marine, respectievelijk.

Een Vroege Stop

Vandaag wordt de spiegeling van gisteren, van Nafplion tot in Porto Cheli, op fok, met versterking van de motor als de wind onvoldoende voortgang kan brengen.

Na een kwart van het traject passeren we het eiland Romvi, tegenover de stad Tolon. De baai aan de zuidkant van het eiland wordt afgesloten door een nog kleiner eiland, Daskalio. Een ideale ankerplaats. Een ideale zwemplaats.

Stiefmoederlijk Behandeld

De dag verloopt zonder noemenswaardige incidenten, en in de late namiddag zijn we terug op onze vertrouwde stek in de baai van Porto Cheli, waar we de nacht zullen doorbrengen. Onze Franse vrienden zijn alweer vertrokken. Eén enkele buur siert de horizon.

De Griekse Côte d’Azur

Vrijdag gaat het van Porto Cheli naar Poros, een traject waarbij we Spetses, Ermioni en Hydra passeren. We vertekken vroeg, om niet al te laat in Poros te arriveren. Met Porto Cheli en Spetses bevinden we ons in jetset-gebied. We signaleren een driemaster, zeilcruise.

Het wemelt hier ook van de ferries, waarbij we verschillende organsiaties in beeld krijgen. Weerom de Flying Cat 3 van Hellenic Seaways, maar ook de Speedcat 1 van Alphalines.

We kruisen ook nog het parcour van een zeilwedstrijd, met een variatie aan boottypes, en blijkbaar ook een klassement voor tweemasters.

Een Onverhoopte Meevaller

Bij het oversteken van de baai van Hydra laten we Ermioni vanzelfsprekend links liggen, letterlijk en figuurlijk. We houden wel aan het rondje sightseeing in de haven van Hydra. De crew stelt voor toch de fenders uit te hangen, je weet maar nooit of er een plaatsje vrij is. Maar Wouter is zeker. Geen schijn van kans. Gewoon kijken (en mooi zijn). Het loont de moeite.

Een catamaran vaart buiten net wanneer we de haven binnenvaren. En ja, daarmee is er dan toch een vrije ligplaats. Alle hens aan dek. Met een rotvaart hangen de dames de fenders uit, terwijl Wouter de boot positioneert en Michael het anker voorbereid. Er staat weinig wind, dus het manoeuver is eenvoudig. Het anker droppen aan de andere kant van de haven. Ja, zo klein is de haven. En dan achterwaarts de ligplaats in. Na enkele minuten ligt Minke Balaena te pronken tussen de andere boten aan de kade.

Jawel, we liggen aangemeerd in Hydra, de schier onbereikbare bestemming.

Grieks Stilleven

Hydra is een verhaal op zich. Toegegeven, het is één van de belangrijke toeristische trekpleisters van Griekenland. Tegelijk vind je hier een autochtone samenleving waar het lijkt of de tijd heeft stilgestaan.

De stad Hydra is de charmante hoofdplaats van het gelijknamige eiland in de Saronische golf. De stad ligt amfitheatrisch rond een natuurlijke haven.

Ze staat bekend om haar traditionele, neoklassieke architectuur, met stenen herenhuizen die dateren uit de 18de en 19de eeuw, een periode waarin Hydra een belangrijke maritieme rol speelde in de Griekse onafhankelijkheidsoorlog.

Bestraat met Plavuizen

Daphne en Michael trakteren de ganse crew op een lunch in restaurant Plakostroto.

Na de lunch verkennen we de stad. We ontdekken het ene leuke plekje na het andere. De autovrije straten met organisch grondplan geven de stad een authentieke uitstraling.

Het Openbaar Zwembad

Ook vandaag zijn de temperaturen hoger dan aangenaam. We zoeken verkoeling in het water, bereikbaar vanop een rotspartij net buiten de haven, door de stad ingericht als openbare zwemgelegenheid.

Panoramisch Diner

Voor het diner begeven we ons wat hoger in de stad, naar het voortreffelijke restaurant Veranda.

Het terras geeft uitzicht op de stad en de haven. De meeste panoramische foto’s die we tonen zijn daar getrokken.

Michael kiest weerom een Griekse wijn. De wijn is weerom voortreffelijk. Idisma Drios. Weerom van de Assyrtiko druif.

Logistiek uit de Oudheid

Het authentieke karakter van de stad wordt pas echt bevestigd de volgende ochtend. Michael en Wouter zijn vroeg op, voornamelijk door de hitte die nazindert van de vorige dag. Daardoor maken we een ochtendritueel mee dat we anders ongetwijfeld gemist zouden hebben. Voor onze ogen ontvouwt zich een processie van tastbare traagheid.

In de vroege uurtjes leggen een handvol boten aan. Open vrachtschepen allerhande. Zij brengen een weelde aan goederen, gaande van drank en voeding, tot tuinmeubilair en keukenapparaten. De goederen worden afgeladen en op de kade gestapeld.

De superettes en restaurants op de kade zijn op hun beurt in de weer goederen naar binnen te slepen. De rest van Hydra dient zich echter ook te bevoorraden, en dat kan niet met de auto. In alle stilte vormde zich aan de andere kant van de kade een menigte.

Muilezels. Een hele bende.

Op verschillende plaatsen worden de muilezels beladen. En hoe ! Hoeveel kilos kan je kwijt op de rug van een muilezel ? Al eens een muilezel gezien met een koelkast op de rug ?

Een uurtje later, nog voor de superettes de deuren openen, is de kade terug leeg. Geen goederen meer. Geen muilezels. Enkel een eenzame tourist die zijn eerste koffie nuttigt op één van de terrasjes. En oh ja, die oude Griek die met een penseel ter grootte van een bezem de boordsteen van de kade een nieuw laagje verf geeft.

Nuttige Herbestemmingen

Voor we vertrekken brengen we nog een bezoek aan een historisch complex dat het stadsbestuur, een aantal musea en nog wat diensten van algemeen nut herbergt.

Er staat een standbeeld van Andreas Miaoulis. Jawel, van de Griekse onafhankelijksoorlog.