Dronen van Wind en Water

Over het aftrappen van een nieuw zeilseizoen. Over de marmeren steilten van Sounion. Over de Turkse overheersing. Over de kennismaking met Lord Byron. En over de vriendschappelijke luxe verborgen in een fles champagne.

Het Seizoen Aftrappen

Zondag vliegen we met Frank en Ingrid naar Athene. Jawel, diezelfde Frank die we al kennen van De Grootste Oversteek, maar ditmaal met eega Ingrid. Eenmaal in Athene nemen we een taxi naar Olympic Marine, de commerciële haven vlakbij Lavrio waar we met Minke Balaena het ganse seizoen een vaste ligplaats hebben. Het is een vroege vlucht, en we hebben de namiddag te besteden.

Childe Harold's Pilgrimage

We brengen daarom een bezoekje aan de tempel van Poseidon, die we vroeger al zagen Tussen Zon en Zeil, maar ditmaal via het land.

De tempel van Poseidon werd gebouwd in 444 voor Christus, tijdens de gouden eeuw van Athene. Hij bevindt zich op kaap Sounion, het zuidpunt van het schiereiland Attica, een strategisch uitzichtpunt over de Egeïsche Zee. Hij is gewijd aan Poseidon, god van de zee, om zeelieden te beschermen en de maritieme macht van Athene te bekrachtigen.

Met de val van Constantinopel, in 1453, kwam het huidige Griekenland onder Ottomaanse overheersing. George Gordon Byron, een jonge Engelse dichter en aristocraat, reisde bijna vier eeuwen later, omstreeks 1810, door Griekenland, en raakte emotioneel en politiek betrokken bij de onafhankelijkheidsstrijd van dit volk. Het verhaal wil dat hij zijn naam in de tempel kerfde, heden nog zichtbaar. Hij schreef zijn emoties neer in een verhalend gedicht “Childe Harold’s Pilgrimage”, waaruit:

Place me on Sunium's marbled steep
Where nothing, save the waves and I
May hear our mutual murmurs sweep
There, swan-like, let me sing and die

Childe is een oud-Engels woord dat werd gebruikt voor een jonge edelman die nog geen ridder was, iemand aan het begin van zijn volwassenwording. Harold is de naam van de hoofdpersoon, maar hij is ook deels een alter ego van Byron zelf.

Een Stand van Zaken

Terug in Olympic Marine hebben we kort contact met Fast Sailing. Er is substantiële vooruitgang met de herstellingen. De gennaker werd echter nog niet ontrold, omdat er geen windstille dag was.

We sluiten de dag af met een diner in het ons ondertussen welbekende restaurant Pezodromos in Lavrio.

Betreden Paden

Om deze eerste zeilweek in Griekenland enigszins defensief in te richten, besluiten we een aantal plaatsen aan te doen die Wouter al gezien heeft tijdens de meest recente oversteek, gecombineerd met wat baaitjes op anker. Jawel, Poros, Hydra en omstreken. Dat zal achteraf een wijze beslissing blijken.

Ontbijt in het lokale koffiehuis, inkopen voor de week in Lavrio, minimale safety briefing en een korte toelichting bij het vertrekmanoeuver. Er is weinig wind, en we liggen dicht bij de uitgang langszij aangemeerd. Zachtjes glijden we de haven uit.

We houden een min-of-meer zuidelijke koers aan, tot we het zuidelijkste punt van Attica bereiken, waarna we oostwaarts de ingang van de Saronische golf oversteken, richting Poros, 30 NM. We passeren daar ook nog eens de ambtswoning van de heerser van de zee.

Een Halve Poging

We hijsen het grootzeil, maar er is te weinig wind om voldoende voortgang te maken. We beslissen daarom het grootzeil voorlopig terug te strijken, maar ondervinden daarbij veel hinder van de uitzonderlijk veranderlijke wind, die tijdens dat manoeuver een handvol keer tot 50 graden van richting veranderd. Telkens verstoort dat het netjes oprollen van het grootzeil, waardoor we dat weer gedeeltelijk moeten uitrollen om de fout te corrigeren.

Al bij al zijn we bijna een uur in de weer voor we onze koers verder zetten op motor. En dat alles in de achtertuin van Poseidon.

Achteraf leren we dat de wind-apps net op die plaats een erg chaotisch windbeeld aangeven, vermoedelijk wegens de invloed van de landtong van Attica op de noorderwind. Een goede leerschool voor helpende handen Ingrid en Frank, maar niet erg leuk als een eerste ervaring.

Naarmate we vorderen worden de golven een beetje heftiger en Ann krijgt het lastig ten gevolge van zeeziekte. Ze verdwijnt na een ruime periode van stug volhouden alsnog onder dek. Wanneer we in de late namiddag Poros naderen wordt de zee terug kalmer, en eens in de schaduw van het grote eiland komt Ann weer aan dek en is het zwaarste leed geleden.

Ankeren aan het Strand

We vinden een kleine baai aan Aliki beach, afgeschermd door drie miniscule eilandjes. Er ligt één zeilboot in de baai, en we nestelen ons met het anker op respectabele afstand.

De temperatuur van het water is bijna 23 °C, en iedereen zwemt, met uitzondering. Een duik in het koele water is een weldaad, na een lange, vermoeiende tocht met de boot.

We brengen de schoonheid van deze plek in beeld met enkele foto’s. Dan komen Ingrid en Frank met de verrassing van de dag: ze hebben een drone bij. Dat levert enkele mooie actieplaatjes op.

En dat levert nog veel mooiere beelden van de boot en de omgeving.

Ann laat het aanbod om de drone te besturen niet aan zich voorbij gaan.

De Tweede Zet Wint het Spel

Naast de drone komt ook een mooie fles champagne tevoorschijn, van het huis Ruinart, met bewaarstop op basis van CO2 capsules. Geen moeite gespaard om dit reglementair op het vliegtuig te krijgen. Dat was natuurlijk helemaal niet nodig, maar de waren worden onmiddellijk getest, en banden worden versterkt.

Wouter maakt zijn venkelrisotto, hoe kan het anders, en we overnachten in de baai.