Proeven van het Paradijs
Isola di Ustica
In de loop van de vroege avond komt Isola di Ustica eindelijk in zicht.
Ustica heeft een oppervlakte van slechts 8 km2 en telt een goede 1300 inwoners. Het eiland is bewoond sinds 1500 voor onze jaartelling en heeft een bewogen geschiedenis van kolonisatie en migratie, en als gevangenis en massagraf. Vandaag is het onderdeel van de Siciliaanse provincie Palermo.
Het duurt nog even voor we de laatste mijlen hebben opgegeten, maar omstreeks 19u30 komen we aan in de enige jachthaven van het eiland, goed beschermd in een plooi van het landschap, maar piepklein.
De Primeur met het Anker
Er zijn geen vaste aanmeerlijnen (meer) aan de kademuur, dus wordt het aanmeren met anker. Een primeur, want we hebben het anker tot op heden nog niet gebruikt.
Aanmeren op anker verwijst naar een variant van de eerder toegelichte Mediterraanse wijze, waarbij het anker gebruikt wordt om de boeg van de boot te fixeren. Het fixeren van de achterzijde gebeurt dan zoals gebruikelijk, met eigen meertouwen.
Proeven van het Paradijs
Ustica blijkt een klein paradijs te zijn. De marina kan hooguit een handvol boten ontvangen. Wanneer wij aanmeren ligt er enkel een zeiljacht van Griekse makelij, even lang als Minke Balaena, maar met wat minder power. Omwille van het heldere water en de stijle rotswanden onder water is het eiland bekend onder duikers, getuigen de vele kleine motorbootjes in de marina.
Dit is een ervaring die je enkel met de boot meemaakt. Door de ligging is de kans dat je als reguliere reiziger een nacht doorbrengt op Isola di Ustica vrijwel onbestaande.
Voor het avondeten wandelen we steil naar boven tot in het centrum van het dorp. We komen op een uiterst gezellig plein, met bijzonder veel leven voor deze afgelegen plek.
We sluiten de dag af in Il Terrazzino, een lokaal restaurant met goede score op de culinaire apps, en genieten van uitzonderlijk lekkere, lokale kost: toastjes met bottarga, visballetjes, caponata met aubergine, pasta met schorpioenvis, grouper of pulpo. Voor de wijn maken we een uitzondering op de lokale productie en gaan we voor een Italiaanse Chardonnay, van het vasteland dus.
Planning van de Laatste Etappe
Voor de volgende dag wordt betere wind voorspeld (nog maar eens). We hebben daarbij twee opties:
- Ergens naar het midden van de westkant van Sardinie, met één keer nachtzeilen, en dan de volgende dag langs de kust naar het noorden tot in Porto Rotondo.
- Meteen doorsteken naar Porto Rotondo over de Tyrreense zee, maar dat zal twee nachten doorzeilen vergen.
Blij met de relatieve rust van het eiland, maar toch wel vermoeid, kiezen we unaniem voor de eerste optie. Dat zal later een verstandige beslissing blijken te zijn. Met de indrukken van een woelig verleden nog op het mentale netvlies kruipen we onder de wol, na een blik op het paradijs bij nacht.
Reacties
Een reactie posten