Eclectisch Sicilië

Over de kleren en de man, de geneugten van reizen met het vliegtuig, evenwichtsorganen, en de onvoorspelbaarheid van het weer. Tijdens de tocht naar het paradijs.

De Oude Man en de Zee

Tijdens de korte periode die we in Catanië doorbrengen valt vooral de verbeeldingskracht van de lokale bevolking op. Een commentaar maakte gewag van mannen met baarden, in de context van het zeilen. En met een grijze baard ben je in Catanië al gauw een bekende wereldburger.

Een avond op restaurant, en twee hoogbejaarde mannen stopten aan onze tafel en spraken Wouter aan: “Chemingway! Chemingway!”. Enkele dagen later was het een ober die zei: “Did people already tell you that you look a lot like Russel Crowe ?”.

Reisperikelen

Daags nadien arriveren Benoit, Lore en Mats, om de crew te vervolledigen. In afwachting regelen we de adminsitratie met de havenmeester. Er zat een foutje in de communicatie, 15.5m bootlengte in plaats van 15m. Daardoor is de ligplaats wat duurder. Maar als ik cash betaal, kan hij het verschil wel door de vingers zien. We zeiden het al, de zwarte dochter van de Etna.

Benoit had een korte overstap in Munchen, te kort voor de bagage, en arriveert met handbagage alleen. De bagage zal om middernacht in Catanië zijn. Veel te laat, en deze wordt dus terug naar Brussel gestuurd. Zijn geluksdag, want hij is genoodzaakt een volledig nieuwe outfit bij elkaar te shoppen in Catanië.

Kort daarna arriveren ook Lore en Mats. Een korte lunch in een broodjesbar in de haven, en we zijn klaar om te vertrekken.

Beweeglijke Statoconia

De weersvoorspellingen lopen erg uiteen in termen van windkracht en -richting. Dat voorkomt echter niet dat geen van de modellen het bij het rechte eind heeft. Bij het verlaten van de haven hebben we noorderwind van 14 kn. Ideaal zeilweer, maar pal op kop. Op motor naar de straat van Messina dan maar, de zeeëngte tussen Sicilië en het Italiaanse vasteland.

Het navigatiesysteem geeft een snelheid van 0 kn, in combinatie met een stroming van 6.8 kn in de rug. Een eenvoudige verklaring is dat de fysische snelheidsmeter niet werkt, en het systeem het verschil tussen de snelheid volgens de GPS en de snelheid gemeten in het water als stroming ziet. Dit betekent dat we, op een geschikt moment, de fysische snelheidsmeter zullen moeten nakijken, door hem te demonteren en het gat in de romp dicht te maken.

De Etna verstopt zich achter de wolken. Af en toe krijgen we toch een glimp te zien.

De weercondities worden zwaarder, met relatief hoge, zijwaartse golven, waardoor de boot sterk gaat rollen.

Tijd voor het avondeten. Ann heeft de dag vooraf spaghettisaus gemaakt, dus dat is eenvoudig. Wanneer de bordjes op tafel komen, blijkt dit de druppel te zijn voor Mats en Lore. Beide krijgen plots een grijze kleur en een onweerstaanbare drang om de visjes eten te geven. Dat komt door te beweeglijke statoconia.

Om het dek af te spoelen gooit Benoit een emmer aan een touw overboord. Iets te enthousiast. Emmer kwijt, enkel het touw blijft over. We hebben gelukkig een voorraadje emmers bij.

Niet veel later volgt voor Ann hetzelfde lot. Neen, niet aan een touwtje in het water. Dat is strafbaar. Visjes eten geven, bedoelen we.

Later op de avond worden de ploegen voor de nacht samengesteld. Het eerste traject gaat immers tot het westen van Sicilië, 190 NM. Wouter en Lore bemannen het dek van 20u tot 23u, Benoit en Mats van 23u tot 2u, dan weer Wouter en Lore van 2u tot 5u, en tenslotte Benoit en Mats van 5u tot 8u. Ann ligt op dat ogenblik al ziek in bed.

Chaotische Systemen

Het traject loopt naar noorden van Sicilië, in steeds zwaardere condities, en Benoit en Mats leiden de boot door het drukke verkeer in de straat van Messina. Daarna varen we parallel met de noordkust van Sicilië.

Om 1u tottert Wouter door de helling van de boot uit bed. Hij houdt er een gekneuzde knie aan over. Tijdens de wacht van Benoit en Mats is de wind, tegen alle voorspellingen in, toegenomen tot 42 kn. Jawel, bijna 80 km/uur, ofwel 9 op de schaal van Beaufort.

We vertelden als eens dat de master cabine asymmetrisch is ingericht. Dat wil zeggen dat je als slaper aan één zijde beschermd bent tegen de helling van de boot, maar aan de andere zijde niet. Door de felle wind helt de boot vervaarlijk, zelfs zonder zeilen, en je raadt het al, net naar de foute kant.

Dan maar wat vroeger aan de shift beginnen. Wanneer Wouter aan dek komt, hebben Benoit en Mats het steven al richting kust gewend, in de hoop dat dichter bij de kust de bergen van Sicilië beschutting bieden tegen de felle wind.

Dat blijkt ook zo te zijn. In het donker varen we tussen de dieptelijnen van 5m en 10m, waar de wind meestal beneden de 20 kn blijft. Het is een aparte manier van navigeren, volledig op de (digitale) kaart, een smalle strook volgend tussen twee dieptelijnen. Af en toe komen we erg dicht bij het strand of de dijk, en kunnen we voorwerpen onderscheiden in de straatverlichting.

‘s Ochtends is het weer wat rustiger geworden. De wind waait met 20 kn, maar de windrichting is netjes veranderd, pal op kop, zodat we weerom verplicht zijn op motor te varen. De hoek tussen de koers en de wind bedraagt 6 graden.

We besluiten van de planning af te wijken en koers te zetten naar Isola di Ustica, een eiland 35 NM ten noorden van Palermo. De marina aldaar kan onze boot ontvangen, er is stroom, water en brandstof, en het eiland ligt al een eindje richting Sardinië.

In de loop van de dag wordt het rustiger op zee. De boot wordt zonder dat we het merken bedekt met een fijn laagje rood stof. Woestijnzand wellicht, aangevoerd vanuit de Sahara door de Scirocco. En we hadden in Catanie het rode zand net verwijderd dat werd aangevoerd door de Jugo in Kroatië. Dezelfde wind, andere naam.

Later op de dag komt iedereen aan dek, fris, dankzij de verbeterde omstandigheden, en met de hulp van wat medicatie. We genieten samen van een Griekse salade, zonder het te beseffen op weg naar het paradijs.