Kers op de Taart

Tijdens het laatste traject van de grote oversteek maken we kennis met een andere kant van het jachtleven. Over een onverwachte kers op de taart, en het bereiken van onze bestemming.

Vertrek in Cala Gonone

Het laatste traject zal ons van Cala Gonone tot in Porto Rotondo brengen, noordwaarts langs de Sardeense kust. Het traject telt ongeveer 70 NM en zal naar verwachting 10 uur in beslag nemen, als de omstandigheden het toelaten.

We rekenen af voor de interventie op zee, de ligplaats in de haven, en later ook de tankbeurt. Bij elke afrekening krijgen we een fles wijn kado. Promotie van de stad Cala Gonone ? Of hebben we gewoon te veel betaald ? Waarschijnlijk beiden.

We verkassen van onze ligplaats naar het tankstation, met voldoende diepgang ditmaal, om de boot volledig vol te tanken. De haven is erg klein, druk, en ondiep. We beslissen na inspectie zijdelings aan te leggen aan de kademuur van het tankstation, en er achterwaarts naartoe te varen. De wind komt vanop zee de haven binnen en duwt ons zachtjes naar de kademuur.

Dan is het tijd afscheid te nemen van het veelbelovende maar onvolgroeide Cala Gonone.

Zodra we de haven uit zijn, zorgt Benoit voor het ontbijt. Restjes oud brood met een eitje. We zijn dan ook bijna door onze voorraad heen.

We starten op motor. Ondertussen weten jullie dat, wanneer Minke Balaena de zeilen heist, de wind gaat liggen, of pal op kop gaat staan. We klagen niet, want de dag zal ons naast varen op motor een aantal mooie zeilraks brengen.

Wanneer de kustlijn lichtjes naar het oosten wijkt, kunnen we comfortabel op zeil overgaan. Eerst op grootzeil en fok, met 8.3 kn wind op 75 graden halen we een snelheid van 6.3 kn. Daarna op grootzeil en gennaker, met 9.6 kn wind op 120 graden, halen we een snelheid van 6.6 kn.

Capo Coda Cavallo

Benoit stelt voor, als kers op de taart, een keertje voor anker te gaan in een baai. Zo kunnen we het anker en de dinghy testen. Later zal blijken dat hij met dit voorstel stevig geinformeerd was met voorkennis van het gebied.

Een dinghy is en klein bootje, gebruikelijk tussen 2m en 4m, dat toelaat de kust te bereiken wanneer men voor anker gaat. Het reist altijd mee met de boot. De naam stamt van het Hindi, waar “dingi” staat voor een kleine boot.

Met een kleine omweg komen we in de baai van Capo Coda Cavallo. In de baai ligt een handvol boten, uitgestrooid met losse hand, tegen de achtergrond van het turquoise-blauwe water.

In een oogwenk wanen we ons in de tropen. We droppen het anker waar het blauw het mooist is, en pakken onze tropische accessoires uit. Met de transom neer hebben we een veilige en comfortabele toegang tot het water.

De transom, ook wel de spiegel genoemd, is het achterste dwarsoppervlak van de romp dat het achtersteven van een boot vormt. Bij een jacht kan deze zijde vaak neergelaten worden, waardoor ze net boven het wateroppervlak een soort zwemplatform biedt.

De temperatuur van het water is 21.6 graden, erin duiken vanop de boegspriet van de boot een verfrissende weldaad.

De dinghy wordt uit zijn bergplaats geschoven en de elektromotor wordt gemonteerd. De voorzienigheid had de batterij al opgeladen.

Met de dinghy in het water kunnen we de boot van alle kanten bekijken.

Dit is een andere kant van het jachtleven, na alle ontberingen van de laatste dagen. Dit is living the dream, volgens het boekje. De beste garantie ook dat we de jonge snaken nog eens meekrijgen op een volgende trip.

Isola Tavolara

De klok tikt, dus na een uurtje is het weer inpakken geblazen en trekken we verder. We passeren Isola Tavolara, de Sardeense tafelberg. Tavolara is een lang, smal eiland met steile, kalkstenen kliffen, dat met z’n hoogte van 565m de horizon van het noordoosten van Sardinië domineert.

Hotspot voor scuba diving en bergbeklimmen. Thuis voor een aantal unieke, endemische soorten. Thuis ook voor een radiostation van de NAVO gericht op duikboten.

Capo Figari

We steken de baai van Olbia over, de grootste stad in het noorden van Saridinië, en bewonderen de rotsformaties van Capo Figari, eveneens kalksteen, met duidelijk gekantelde sedimentlagen.

Aankomst in Porto Rotondo

Omstreeks 19u krijgen we Porto Rotondo in beeld.

Bestemming bereikt. De kroon op een tocht van 1300 NM, die ons van Grado naar Porto Rotondo bracht, met het objectief deel te nemen aan de Solaris Cup 2024, maar vooral met het doel te leren zeilen, en aan der lijve te ondervinden wat het leven op een zeiljacht inhoudt.

Het afscheid is voor morgen, wanneer de crew huiswaarts keert. Dank aan Benoit voor weer eens een professionele begeleiding van dit avontuur. De Luzzana van Isola dei Nuraghi zal gesmaakt worden. Dank ook aan Lore en Mats om de boel op te vrolijken. Zij bewezen beiden over zeebenen te beschikken. Ann en Wouter blijven nog een tijdje in Sardinië voor de Solaris Cup.