Een Avontuur Netjes Neergelegd

Over een relatief rustige, laatste zeildag. Een tweede succesvol traject met de helix gennaker. De overvolle marina’s in de buurt van Split. Het dure Split, geenszins verantwoord door het niveau van de infrastructuur of de kwaliteit van de service. Toch een mooi afronden van ons Kroatisch avontuur.

De Kleinste Marina

De volgende ochtend, het aanbod van het enige winkeltje in Kaprije is beperkt. Dan maar gaan ontbijten, in dezelfde pizza-grill. Met een eitje bij het ontbijt kom je altijd wel ergens.

Met de stop in Kaprije is het traject voor vandaag niet veel korter dan wat we al achter ons hebben. We vertrekken echter vrij laat, als laatste van de marina. Ik vermoed dat de vermoeidheid haar tol eist. Ook hier varen we eerst de baai terug uit, op motor.

Op Gennaker naar Trogir

De laatste stop volgens de planning is Marina Trogir, zo’n 60 km verwijderd van Kaprije. Deze marina ligt dichter bij de luchthaven van Split dan Marina Split zelf. En zoals eerder gezegd, Marina Split heeft niet de al te beste recensies.

De wind is erg zwak tijdens het eerste deel van het traject. Als een tijdje later de wind toch wat aantrekt, is hij erg wisselvallig, in de range van 1 tot 4 kn. Pas als de wind verder aantrekt, en stabieler wordt, besluiten we de gennaker te hijsen. We halen daarmee 4 tot 5 kn, eerst met zeewind, later met landwind.

Regatta bij Mulo

Ter hoogte van Mulo Lighthouse kruisen we een regatta. Tientallen boten nemen het tegen elkaar op, met grootzeil en fok, in deze eerder flauwe weersomstandigheden.

Met verbazing zien we dat we met onze gennaker net iets sneller varen dan de wedstrijdboten. Maar inderdaad, de gennaker, met z’n 155 m², is groter in oppervlakte dan de combinatie van het grootzeil, 84 m², en de fok, 60 m². En de wedstrijdboten voeren geen gennaker. En onze boot is iets groter.

Op Zoek naar een Ligplaats

Als op het einde van de namiddag de wind te zwak wordt om voldoende voortgang te maken, schakelen we weer over op motor. We varen de zeearm in tussen het vasteland en de eilanden voor de kus van Split, met nog 20 km te gaan tot Marina Trogir.

Marina Trogir, dat blijken drie verschillende jachthavens te zijn: Trogir ACI, een private marina en Marina Baotic. Even bellen of ze een plaats hebben. Marina Trogir ACI volzet, Private Marine Trogir volzet, Marina Baotic heeft plaats vanaf dinsdag, na een geplande boat show dit weekend.

We proberen enkele andere jachthavens in de buurt. Marina Agana volzet, Marina Kastela volzet, Marina Spinut volzet.

Niet wanhopen, we proberen dan toch maar Marina Split. Ze weten het niet, want de havenmeester is even zoek. Maar kom alvast tot hier, en dan kijken we wat we kunnen doen. Marina Split is meer dan 10 km verder dan Marina Trogir, dus een klein uurtje en we zijn er.

Deel van het probleem is natuurlijk dat we plaats nodig hebben voor twee weken. Met de boat show in Marina Baotic vermoeden we dat veel boten uitgeweken zijn naar naburige marina’s.

Ellebogenwerk

We varen de jachthaven van Split binnen. Een marinero staat klaar bij een plek net achter de stormwal. Weerom Mediterraans aanleggen, met een buur aan elke kant. Maar ditmaal is de resterende plek smaller dan de boot.

Marc had me daarvoor al gewaarschuwd: zorg ervoor dat je genoeg fenders hebt, want als het druk is in de marina’s, moet je je soms in een klein plekje wringen. Een relatief smalle vaargeul en het touwwerk aan de boeg van de aanliggende boten maken het maneuver niet eenvoudiger.

Achteruit aanvaren, met weinig manouvreerruimte, niet te snel, want je moet correcties kunnen maken, maar ook niet te traag, want dan is de boot onbestuurbaar. Eens het achtersteven gekneld is tussen de aanliggende boten, wordt het eenvoudiger. Langzaam achteruit, en zorgen dat de fenders niet in elkaar haken of omhoog geduwd worden. Weerom een succesvol aanmeren, zij het met iets meer stress dan voorheen.

Administratie

Op het registratiekantoor van de marina heerst er grote consternatie. We hebben geen douanevignet. Volgens de dame achter de balie is het ondenkbaar dat we al 7 dagen in Kroatië rondvaren zonder dergelijk vignet. Ze belt zelfs met het douanekantoor om instructies.

Op de planning hadden we dat in Umag geregeld, de eerste marina die we aandeden, waar ook een douanekantoor is. Dit was echter al gesloten toen we arriveerden.

We spreken af het douanevignet de volgende ochtend te regelen, in het douanekantoor, aan de overzijde van de baai.

Wij daarentegen zijn dan weer onzet door de prijs van de ligplaats in de marina. We nemen een maand, omdat dat minder duur is dan het dagtarief voor de komende twee weken.

Alle elektrische aansluitingen blijken incompatiebel met onze stekker. Er bestaan adapters om dit te verhelpen, maar alle nautische shops zijn inmiddels gesloten. Ook dat zal moeten wachten tot morgen. Een nachtje zonder hoogspanning dus.

Het Laatste Avondmaal

We begeven ons naar restaurant Adriatic, dichtbij en aanbevolen door locals. De appreciatie van de gerechten varieert, maar we kunnen de burrata en de clams aanbevelen.

De nacht die daarop volgde, was de zwaarste in termen van wind en lawaai. De Bora sloeg nog een keer toe. We waren allen echter doodmoe, en ik heb niemand horen klagen.