Een Zilveren Vogel Vliegt Voorbij

Over een warme ontvangst in Olympic Marine. Over afscheid nemen met waardering en met weemoed. Over een laatste rit met de boot. En over het toeval, dat mogelijk toch bestaat.

Een Mooi Parcours

We blikken even terug op het traject van Gythio tot Olympic Marine.

Het was een oversteek, maar het was vooral een mooie zeilreis, met veel ruimte voor sight seeing, vriendschap en ontspanning.

De Eerste Indruk

Olympic Marine blijkt een erg verzorgde en complete marina te zijn. De pontons, hoewel 20 jaar oud, zijn van goede kwaliteit. Er zijn voorzieningen voor water en elektriciteit. De dienstverlening van de marinero’s bij aankomst is excellent. Het sanitair blok is ruim en wordt alle dagen gereinigd. Er zijn verschillende nautic shops en aan de ingang staan permanent taxi’s ter beschikking.

Kort na onze aankomst in de haven ontmoeten we Michalis en Angelina van Fast Sailing. Als service partner van Solaris zullen zij instaan voor het beheer van de boot tijdens onze afwezigheid, en voor reparaties en diensten. Via mail hebben ze ook uitgebreide ondersteuning geboden bij de voorbereiding van ons verblijf in Griekenland.

We plannen overleg de volgende dag om de lijst te overlopen. Alle notities worden bij elkaar gelegd en het betreft 19 items. De meeste zijn kleine ingrepen weliswaar.

En ja hoor, de bimini werd goed ontvangen en zal eerstdaags gemonteerd worden.

Lavrio

Olympic Marine is een commerciële haven, en is niet ingebed in één of andere pittoreske Griekse nederzetting. Het ligt echter op een half uur wandelen van Lavrio. Een half uur wandelen ? Laat me dat herformuleren ... Het ligt echter op 5 minuten taxi van Lavrio.

Lavrio is een havenstadje in het zuidoosten van Attica, dat ooit bloeide dankzij zijn zilvermijnen, al sinds de oudheid. Vandaag is het een mengeling van industrie, visserij en jachthaven, met een wat ruige, maar authentieke uitstraling.

De haven vormt een belangrijk vertrekpunt voor veerboten en zeiltochten naar de Cycladen. Geen toeristische trekpleister op zich, maar met zijn werkende charme, taverna’s aan het water en zicht op de Egeïsche Zee vormt Lavrio een ideale uitvalsbasis.

Gedocumenteerd door social media maken we weerom een uitstekende keuze voor het diner.

Een Vroeg Afscheid

Benoit moet eerstdaags terug in België zijn, terwijl het ganse traject voor iedereen een dagje langer werd ingepland en geboekt. Tijd voor een vroeg afscheid.

De volgende ochtend is iedereen om 7u op om afscheid te nemen en Benoit uit te wuiven. Dank van de ganse crew, voor deze uitzonderlijke oversteek. Het was alweer een bijzondere ervaring, fysiek, intellectueel en emotioneel. Dank van Wouter in het bijzonder, voor alle ondersteuning van de avonturen met Minke Balaena.

“Hij heeft ons te vroeg verlaten”, mijmeren we achteraf.

Limenas Markopoulou

Het enthousiasme van Frederik is onstuitbaar, en we gebruiken de dag die ons rest om nogmaals uit te varen. Naar de baai van Limenas Markopoulou, ongeveer 15 NM noordwaarts.

De heenreis moet op motor. Te weinig wind. We gaan voor anker. We zijn de enige boot in de baai. In tegenstelling tot alle eerdere locaties waar we voor anker gingen, is de kust volgebouwd. Het weerhoudt ons niet van het ritueel.

Bij de terugtocht hebben we wel voldoende wind om te zeilen, op kop weliswaar. Grootzeil en fok, en opkruisen. Naarmate we vorderen neemt de windsnelheid toe. De aangekondigde 5 kn tot 15 kn worden vlot 27 kn. Niet overpowered, maar het zeilen wordt best sportief. Halfweg het traject strijken we de zeilen. Op de marifoon ontvangen we een “Sécurité”, met de vraag te bevestigen of alles goed gaat.

Een uurtje later glijden we de haven binnen, afgeschermd van de wind door Makronisos, een fors eiland voor de kust van Lavrio. Nog enigszins onder de indruk van de 27 kn roepen we via de marifoon de hulp van de marinero’s in. Ze zijn onmiddellijk present. Het aanmeren loopt perfect.

Als Ik God Was

Kort na de middag stijgt een zilveren vogel op in Athene en zet koers richting Brussel, met Benoit aan boord. Dankzij de app MarineTraffic of VesselFinder weet hij op enkele minuten na waar Minke Balaena zich bevindt. Het toeval wil dat het traject van de zilveren vogel langs Limenas Markopoulou gaat. En dat Benoit een zitje aan het raam kreeg toebedeeld. De foto kwam dan als vanzelf.

Enkele pixels tekenen zich af op het water. Zou dat Minke Balaena zijn ? Eindelijk een foto van de boot vanuit de lucht. Absoluut zeker zijn we niet, maar de timing klopt, en er waren geen andere boten in de baai. En vooral, dromen mag.