Toen Waren we nog met Drie

De Tyrreense zee presenteert zich minder zachtmoedig dan tijdens de vorige oversteek, een jaar geleden. Het wordt een afvallingstocht en een strijd op meerdere fronten.

In Rechte Lijn

De volgende ochtend om 4u30 op, een snelle was en een nog snellere koffie, en de boot vertrekkensklaar maken. Om 5u30, voor zonsopgang, als dieven in de nacht, varen we de haven uit.

Het plan is recht naar Ustica door te steken. Dat ligt zoals we weten van een vorig bezoek een dertigtal Nm ten noorden van Palermo, Sicilië. In rechte lijn geeft dat een afstand van 210 Nm, op een koers van 129 graden, met een geschatte vaartijd van 36 uren, aan een gemiddelde snelheid net beneden de 6 kn. Als het goed is kunnen we bij valavond de volgende dag, zondag, in Ustica arriveren.

Afscheid van Sardinië

Het blijft nog even rustig tot bij het passeren van de ondertussen welbekende Tavolara. We eten een snel ontbijt, eieren met spek van de hand van Benoit, en wuiven ook nog even Grimaldi uit.

En er is nog even tijd voor de obligate selfie, vanuit beider perspectief. Niet denken, doen.

Over Leven en Doodgaan

Al snel krijgen we te maken met weerrestjes van de voorbije dagen. De wind wakkert aan tot stevig, maar bij de kust erg veranderlijk, en de zee wordt woelig.

In nog niet de zotste omstandigheden wordt Wouter zeeziek, totaal onverwacht. Het ontbijt wordt teruggegeven aan de natuur en hij duikt de kajuit in. Onwetend dat dit zijn lot zal zijn voor de komende 30 uren.

Zeeziekte is op z’n zachtst gezegd niet aangenaam. Benoit beschrijft het gevoel van 48 uur zeeziekte tijdens zijn reis met een klipper ten zuiden van Australië: de eerste 24 uur denk je dat je doodgaat, de volgende 24 uur wou je dat je dood was.

Kortom, de reis wordt met z’n drieen verdergezet.

Murphy Weer

Het wordt nog zwaarder op zee, met golven van 4m50, die de boot omhoog gooien en stampend in het water doen neerkomen. Dit wordt bevestigd door zweefmomenten in de owner’s cabin. Omdat de wind steevast van stuurboord komt, helt de boot altijd naar links. De trouwe lezer herinnert zich van Eclectisch Sicilië dat je dan niet zo makkelijk uit bed gegooid wordt in de owner’s cabin.

Uren gaat het stampen door. De nacht van zaterdag op zondag organizeert het lage drukgebied een klank en lichtshow van jewelste. Met z’n drieen wacht lopen is echter niet zo evident. Zo worden, tegen de regels in, enkele wachten alleen gelopen. Op motor weliswaar, wat het risico op incidenten fel vermindert.

Als naar de ochtend toe de weergoden eindelijk kalmeren, heeft elke musketier zijn eten teruggegeven aan de natuur.

Boudewijnpark

De volgende ochtend is het reptielen- en zoogdierenshow. Een eenzame schildpad drijft voorbij. Die zagen we al tijdens een voorgaande passage. Meerdere malen ook worden dolfijnen gespot. Eentje in de verte, en verschillende groepen voor de boeg. En ditmaal hebben we wel plaatjes, dankzij Edgar en Pim, fotografen van dienst.

Wanneer Wouter uiteindelijk terug aan dek verschijnt, zondag 12u, is Edgar de bewijsstukken van de misdrijven gepleegd tijdens het laatste etmaal aan het verwijderen.

Een Lang Verwachte Aankomst

Precies zoals gepland krijgen we omstreeks 17u Ustica in beeld. De haven bevindt zich aan de oostelijke zijde van het eiland.

Aanleggen in Ustica gebeurt met het anker in combinatie met meertouwen aan het achtersteven. Benoit neemt het roer in handen en Edgar bedient het anker. Het duurt even voor we de boot goed aangemeerd krijgen, maar alle begin is moeilijk. En er is ook flink wat zijwind.

Prijzige Koffie

De avond wordt nog ontsiert door een incident bij het vervangen van de gasfles. Die was ergens onderweg opgeraakt, waardoor er geen koffie meer kon gemaakt worden. Een significante handicap bij het zeilen.

Om de gasfles te vervangen, moet de transom open, en dat is niet zonder gevaar met het achtersteven naar de kademuur. Een onverwachte golf gooit de boot met de transom tegen de muur, en met 16 ton aan gewicht laat dat zijn sporen na.

Het zou ons niet overkomen ...

Het avondmaal op het dorpsplein brengt enige troost. We moeten tevreden zijn met een aangebrande bruschetta en een middelmatige pizza. Net voldoende om de collectieve zeeziekte enigszins weg te eten. Het restaurant waar we Proevden van het Paradijs is nog niet open zo vroeg in het seizoen.