Het Lelijke Eendje

In onze ongetwijfeld vertederende naïviteit, trokken we naar Monfalcone, Marina Nova, een jachthaven dicht bij de werf, voor de oplevering van de boot. Maar ook en vooral in de verwachting van vijf dagen om de boot te leren kennen, en aan te knopen met de opleidingen die we tot nog toe volgden: de manoeuvers onder de knie te krijgen, verschillende manieren van aanleggen en afmeren in verschillende onstandigheden. Onder professionele coaching van instructeur Agata, een contact aangereikt door Messink Yachting. Dat alles om voldoende vertrouwen te tanken om de grote sprong te wagen, en met de boot alleen het ruime sop te kiezen.

Hoe anders draaide het uit !

Naïeve Verwachtingen

We citeren Carine, eigenares en uitbaatster van De Heidepony's, met een kleine thematische aanpassing: "Een zeilboot kopen is niet zoals een brood kopen.". We hadden beter kunnen weten.

De boot is een kluwen van complexe, technologische componenten, elk met een eigen functie en gebruiksaanwijzing. Vaak ook ingrijpend op elkaar in werking en bediening.

Bedenk de zeilen: een grootzeil, 84 m², dat oprolt in de giek. Een keerfok, 60 m², die automatisch overgaat in functie van de wind, eveneens oprollend. Een genakker, 155 m², ook weer oprollend, top-down dan nog. Allen bediend met vier elektrische winches aan de helm stations. Het opspannen van de mast, het neerhouden van de giek, hydraulisch.

Bedenk de motor, een Volvo Penta, diesel, 75 pk, met dieseltank van 370 liter, en koelcircuit met aanzuig en filter voor het koelwater. Maar ook een dwarse schroef onder de boeg, en onder het achtersteven, elektrisch aangedreven. En een generator voor elektriciteit, eveneens een dieselmotor, eveneens met waterkoeling. En alle daarbij horende doorboringen van de romp van de boot. En het anker, met 75 meter ketting, je raadt het al, elektrisch.

Bedenk de watertank, 500 liter, de watermaker, osmotisch, met aanzuig en filter, met een capaciteit van 100 liter per uur, de spoelbakken, douches en toiletten, met gescheiden afvoer en opvang, grey water en dark water. Weerom met bijhorende doorboringen. De oven en het fornuis met gasvoorraad en -toevoer, koelkasten, wasmachine en droogkast. De airco, de verlichting, binnen en buiten, inclusief de reglementaire verlichting. En de batterijen om alles op te starten of aan te drijven wat niet op diesel of 220 volt werkt, de omvormers, de zekeringskasten, schakelaars en uitleesschermen.

De beveiligingscomponenten, inclusief reddingsvesten, reddingsboei, reddingsband, reddingvlot, vuurpijlen, EPIRB, brandblusser, EHBO-kit ...

En niet te vergeten: het navigatiesysteem, met ingebouwede GPS, de AIS, de radar, Wi-Fi, de marifoon, met analoge en digitale radiocommunicatie, de windmeter, de snelheidsmeter, de dieptemeter ...

Wij arme wiskundigen, die tot op heden hun brood verdienden in een voornamelijk virtuele wereld. Plots geconfronteerd met de rigide realiteit van de techniek. Vijf dagen is nauwelijks voldoende om een volledige eerste ronde te draaien over dit alles.

Mediterraanse Stijl

Een tweede element dat de opstart bemoeilijkte en vertraagde: de boot was bijna af, maar net niet helemaal. Dat er wat kleinigheden zijn die bijgesteld moeten worden, ligt volledig binnen de verwachtingen. In ons geval waren daar echter enkele essentiële zaken bij, die niet met de spreekwoordelijke ducttape op te lossen waren.

We hadden vooraf niet weinig tijd geinvesteerd in het regelen van de nodige certificaten en vergunningen, betalingen van leveranciers en BTW. Omdat Solaris geen finale documentatie van de boot vrijgeeft voor de volledige betaling ontvangen is, konden we de registratie echter zelfs niet opstarten. Van in Monfalcone, bij ontbreken van Wi-Fi op de boot tijdens de eerste dagen, en met de haperende Wi-Fi van de marina, was dat geen evidente opgave. Naar het einde van de week lukte dit dan toch, dankzij de onvoorwaardelijke toewijding van Filip van Messink Yachting.

De voornaamste punten op het lijstje:

• Een eerste observatie, die we zondag al maakten: een aantal kastdeuren en panelen ontbraken.
• Tijdens de vaart van Grado naar Monfalcone, bij zonnig weer en weinig wind, worstelden we meer dan een uur met de rolgiek. Het grootzeil zat iets te ver naar voor in de giek, waardoor het mechanisme zich vast trok. Na verschillende correcties op de spanning van de mast, de hoek van de giek, en de bevestiging van het grootzeil aan de mast, lukte het dan toch. Door de giek wat hoger te laten, verloopt het zeil vanzelf wat naar achter bij het oprollen.

• In Marina Nova bleek Solaris nog meer dan twee dagen werk te hebben met het inrichten van het navigatiesysteem, het afstellen van de Wi-Fi en het opladen van de Mediterrane kaarten. Aan motivatie geen gebrek, maar dit had vooraf klaar moeten zijn.
• De gennaker, net als alle andere zeilen besteld bij North Sails Nederland, werd geleverd met incompatibele onderdelen voor het rolmechanisme, en met de verkeerde val.

• Tijdens ons bezoek aan Mets Trade in Amsterdam, november 2023, selecteerden we onder andere een geschikte dinghy en passerelle. De bestellingen werden daags nadien bevestigd aan de dealer. Kort voor de afreis naar Monfalcone, nu, maart 2024, kregen we te horen dat de passerelle nog twee weken op zich laat wachten. En toen we arriveerden in Monfalcone, bleek de dinghy niet te zijn besteld.

Andere opmerkingen betroffen minder cruciale mankementen, maar het lijstje groeide, met de hulp van Jelle van Messink Yachting, toch aan tot een 25-tal punten. Vele partijen zijn betrokken in dit proces: klant, dealer, constructeur, leveranciers ... Voor de gemoedsrust van alle partijen was het ongetwijfeld toch beter geweest de vertraging effectief te nemen en (tijdig) te communiceren.

Murphy Was een Optimist

We kennen allen de wet van Murphy: "Als er iets mis kan gaan, zal het ook misgaan.". Na alle hiervoor vermelde tegenslagen, leerden we ook dat het altijd erger kan.

Maandag was het weer mooi, vrijdag ook, maar dinsdag, woensdag en donderdag zijn we uitgeregend en uitgewaaid. Niets uitvaren. Niets training.

Eind Goed, Al Goed

Toch kijken we tevreden terug op onze eerste week aan boord.

De gaatjes in de oplevering werden in Italiaanse stijl opgevuld door Agata, de ons toegewezen instructeur. Hoewel er door de omstandigheden van training niet veel in huis kwam; zonder haar enthousiaste steun hadden we ons ongetwijfeld erg verloren gevoeld. En Solaris Yachts neemt de kostprijs van de training, hoewel grotendeels verloren, op zich, ter compensatie.

Solaris heeft ook beloofd alle mankementen en tekorten te verhelpen voor 11 april, de datum waarop we afvaren naar onze volgende bestemming. Duimen maar.

We hebben ondanks deze mankementen, vertragingen en gesneuvelde verwachtingen geleerd dat het aangenaam vertoeven is op de boot, inclusief ontspanning en routinematige werkzaamheden. Ook het slapen verliep uitstekend.

De andere boaties in Marina Nova, voorlopig nog eerder schaars, waren erg open en sympathiek. En we brachten een uitermate gezellige avond door met Pascal, met zijn boot Felice. Dank voor de champagne, en tot in Sardinië, Pascal.

En vooral ... Op basis van eerdere foto's is de ware grootte van de boot moeilijk in te schatten, maar zie hier:

Mijn vriend Marc's reactie toen ik hem dit plaatje toestuurde vat het goed samen: "Wel een héél mooie boot.".

En neen Mats, dat caravangevoel valt best mee. Als je de zaken een beetje op orde houdt, is er voldoende plaats om alles op comfortabele wijze georganiseerd te krijgen. Men weze bij deze gewaarschuwd.