Minke Balaena

Over de schatten van Sardinië en Corsica, en het herstelplan van een verloren gewaande reis, te land, ter zee en in de lucht. Hergroeperen Na de tegenslag met de mast van Minke Balaena, waardoor de boot niet beschikbaar is voor onze geplande trips in oktober, gaan we op zoek naar alternatieven. De vluchten van de andere reizigers zijn immers reeds geboekt, en de verwachtingen gecreëerd. We zoeken breed, waarbij we Solaris om een alternatief vaartuig vragen, maar ook kijken naar verhuur van boten. En natuurlijk is er het alternatief er een landreis van te maken. Ook daar hebben de eilanden veel te bieden. Ter Zee We vragen Solaris of ze een boot ter beschikking kunnen stellen, zodat de geplande trips kunnen doorgaan. Er wordt, enigszins tot onze verbazing, niet weigerachtig op gereageerd. Na enkele dagen komt, onder voorbehoud, het voorstel van de Bellini, een Solaris, 44 ft, recente makelij, beschikbaar op Maddelena. Dat zou mooi aansluiten bij het orginele plan,...

Over het Yachting Festival te Cannes, technische hoogstandjes en uitgepuurde luxe, laboratorium voor de mens zonder grens. En over alweer een showstopper die de planning danig in de war stuurt. Pronkstuk Minke Balaena Daags na ons vertrek uit Porto Rotondo vernemen we al van Agata dat Minke Balaena goed en wel is aangekomen in Genua. Daar wordt de boot klaargemaakt voor de boat shows. Eerst een kleine week in Cannes , daarna een kleine week in Genua . Cannes Yachting Festival Op 10 september is het zover, en reizen we zelf af naar Cannes, om de boat show aan der lijve te ervaren, en om daar Minke Balaena in volle glorie te zien. We hebben afspraak met vrienden Marc en Florence, en hun vrienden Kris en Ellie. Beide koppels zijn eigenaars van een jacht en veteranen wat het festival betreft. De grootste openlucht boat show van Europa biedt een indrukwekkend schouwspel van zeil- en motorjachten, verdeeld over twee havens, Vieux Port en Port Pierre Canto . ...

Over het creatief zijn in tijdsbesteding bij materiële pech, of hoe we er toch steeds proberen iets van te maken. Over een afscheid, dat er eigenlijk geen is. Terugkeer naar Cavallo De tocht naar Capo Coda Cavallo verloopt vlot. Er is te weinig wind om op zeil te varen, zeker omdat we de fok niet kunnen gebruiken. Op aanraden van Horace houden we het grootzeil nog even hoog, in combinatie met de motor, “meer stabiliteit”, zegt hij. Maar omdat de wind uit het zuiden komt, weerom pal tegen onze vaarrichting in, helpt ons dat totaal niet. Integendeel. We strijken het grootzeil en leggen de 12 NM af op motor. Onderweg passeren we landmarks die ons al bekend zijn van vroeger, zoals beschreven in de post Kers op de Taart : Capo Figari ligt er nog steeds even majestueus bij. En Isola Tavolara domineert nog steeds het landschap. Ankergrillen Aangekomen in de baai van Capo Coda Cavallo zoeken we een geschikte ankerplaats. Wegens de drukte wordt dat relatief ve...